Gawroń
 Widok z północnego wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
766 m n.p.m. |
Położenie na mapie powiatu suskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 49°39′23,0140″N 19°44′43,4613″E/49,656393 19,745406 | |
Gawroń (766 m) – niezbyt wybitny szczyt górski w północno-wschodniej części głównego grzbietu Pasma Policy, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2]. Na mapie Compassu[3] i w przewodniku turystycznym opisany jako Gawron z wysokością 738 m[4]. Jego grzbietem biegnie granica między wsiami Osielec (stok północny) i Bystra Podhalańska (stok południowy) w województwie małopolskim, w powiecie suskim[5].
Gawroń znajduje się w grzbiecie, który od szczytu Cupla (885 m) opada początkowo w północno-wschodnim, później południowo-wschodnim kierunku poprzez Gawroń do doliny Bystrzanki. Orograficznie prawe zbocza tego grzbietu opadają do doliny potoku Wędźno (dopływ Bystrzanki), z lewych spływa Baranów Potok i Bandurów Potok[6]. Masyw Gawronia jest porośnięty lasem, ale nieco poniżej przełęczy między nim a niższą Łysą Górą znajduje się polanka, z której widoczna jest dolina Skawy, miejscowości Bystra Podhalańska i Jordanów, należące do Beskidu Wyspowego szczyty Szczebel i Luboń Wielki oraz Gorce ze szczytem Turbacz[4].
Według Aleksego Siemionowa poprawna nazwa szczytu to Gawrań. Jest to nazwa pochodzenia wołoskiego występująca w Karpatach (np. w słowackiej wersji językowej jest to Hawrań, takie nazwy występują też w Słowackim Raju i na Orawie). Nazwy Gawrań używała ludność miejscowa i taką nazwę tego szczytu zatwierdziła Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w 1981 r. Na mapach PPWK pojawiła się jednak nazwa Gawron, według A. Siemionowa będąca bezpodstawnym przekształceniem nazwy Gawrań[7].
Szlak turystyczny
Przypisy
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- 1 2 3 Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 310, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 357.
