Gonocephalum pygmaeum

Gonocephalum pygmaeum – gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1829 roku przez Christiana von Stevena pod nazwą Opatrum pygmaeum^[1][2].

Chrząszcz o ciele długości od 5,5 do 6 mm, w zarysie owalnym z równoległymi bokami^[2][3]. Ubarwienie jest czarne, lecz przyżyciowo zwykle ciało pokrywa szarobrunatny nalot z gliny^[3]. Głowa jest mocno poprzeczna, tak szeroka jak przedplecze, zaopatrzona w oczy całkowicie podzielone występami policzków^[2]. Stosunkowo krótkie czułki mają człony coraz szersze począwszy od siódmego^[2][3]. Przedplecze ma silnie łukowato wyokrąglone brzegi boczne i niemal proste, słabo ku tyłowi wystające kąty tylne. Szersze od przedplecza, półtorakrotnie dłuższe niż szerokie pokrywy mają lekko wysklepione międzyrzędy, a w rzędach wyraźne szeregi dołkowatych punktów^[2]. Odnóża są krótkie; uzębiona przednia ich para pełni funkcje grzebne^[3]. Golenie przedniej pary są silniej ku szczytom rozszerzone niż u G. granulatum, osiągając tam szerokość równą długości czterech początkowych członów stopy razem wziętych^[2].

Owad ten pędzi naziemny tryb życia. Zasiedla stanowiska o piaszczystym podłożu i trawiastej roślinności^[2].

Gatunek palearktyczny, znany z Hiszpanii (części kontynentalnej i Balearów), Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Bułgarii^[1][2], europejskiej części Rosji, azjatyckiej części Turcji, Gruzji, Kazachstanu oraz Chin^[2].