Pręgoszatka różowa
| Grammostola rosea[1] | |||||
| (Walckenaer, 1837) | |||||
 | |||||
 | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Nadgromada | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
Theraphosinae | ||||
| Rodzaj |
pręgoszatka | ||||
| Gatunek |
pręgoszatka różowa | ||||
| |||||
Pręgoszatka różowa[2], ptasznik chilijski[3] – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje Amerykę Południową.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1837 roku przez Charlesa Athanase’a Walckenaera pod nazwą Mygale rosea[4][5]. W 1850 roku przeniesiony został przez Carla Ludwiga Kocha do rodzaju Lasiodora[6], a w 1871 roku przez Antona Ausserera do rodzaju Eurypelma[7]. W 1897 roku Frederick Octavius Pickard-Cambridge opisał Eurypelma spatulatum[8] i z takim epitetem omawiany takson umieszczony został w rodzaju Grammostola przez Eugène’a Simona w 1903 roku[9][5]. Synonimizacji z gatunkiem opisanym przez Walckenaera dokonał Günter Schmidt w 1996 roku jako pierwszy podając stosowaną współcześnie kombinację[10][5].
Występowanie
Ptasznik ten występuje w Boliwii, Argentynie i Chile. Zamieszkuje górzyste, skaliste tereny, gdzie przebywa między kamieniami[11].
Wygląd
Dorosły pająk jest różoworudy, gęsto owłosiony[12].
Odmiany barwne[3]
Wyróżnia się 4 odmiany barwne tego pająka:
- Grammostola rosea 'classic’ – najpopularniejsza odmiana, charakteryzująca się różowym karapaskem i ciemnym odwłokiem (opistosomą). Do Polski dotarła w latach 80. XX wieku
- Grammostola rosea 'red' – pająki tej odmiany mają czerwone ubarwienie całego ciała, są przy tym pokryte białymi włoskami. W Polsce pojawiła się w latach 2004–2005.
- Grammostola rosea 'orange – jedna z najpopularniejszych odmian, ubarwienie ciała pomarańczowe, nie czerwone jak u odmiany red'. W Polsce dostępna od roku 2006/2007.
- Grammostola rosea 'silver' – najrzadsza odmiana, spotykana w hodowlach od kilku lat, cechą odróżniającą od innych jest gęstsze i bielsze owłosienie.
Długość życia i rozwój
Samice są długowieczne – dożywają 20 lat, samce umierają po 2 latach od ostatniej wylinki[12].
Zachowanie i jad
Gatunek ten ma spokojne i łagodne usposobienie, rzadko przyjmuje postawę obronną, zamiast tego wyczesuje włoski parzące[12]. Pająk zwykle jest wolny, większość czasu stoi nieruchomo w jednym miejscu[12]. Jad tego pająka jest słaby, nie zagraża życiu człowieka[12].
Hodowla
Pojemnik musi być dostosowany do wielkości danego osobnika[12]. Młode trzyma się w kliszówce, z wiekiem przekłada się pająka do większego pojemnika[12]. Dorosła samica wymaga terrarium o wymiarach 25/25/25 cm (dł./szer./wys.)[12]. Wilgotność należy utrzymywać na stałym umiarkowanym poziomie (około 70%), a temperaturę na poziomie 26–29°C ze spadkami w nocy do 24–25°C[12][3]. Pająka karmi się różnymi owadami, ważne aby karmówka nie była większa od samego pająka[3]. Karmi się go świerszczami, karaczanami, szarańczami, larwami drewnojada i larwami mącznika młynarka (ważne, by larwy nie zakopały się pod ziemię i nie zaatakowały pająka podczas bądź przed wylinką)[3]. Młode karmi się larwami mącznika, wylęgiem świerszcza bądź karaczana[3].
Przypisy
- ↑ Grammostola rosea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Dominik M. Szymański i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 109, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
- 1 2 3 4 5 6 7 Wojciech Pałasz, Grammostola rosea - ptasznik chilijski [online], Terrarium, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2024-02-06] (pol.).
- ↑ C.A. Walckenaer: Histoire naturelle des insectes. Aptères. Tome premier. Paris: Roret, 1837.
- 1 2 3 Grammostola rosea (Walckenaer, 1837). [w:] World Spider Catalog [on-line]. [dostęp 2025-05-10].
- ↑ C.L. Koch: Übersicht des Arachnidensystems. Heft 5. Nürnberg: J. L. Lotzbeck, 1850, s. 73.
- ↑ Anton Ausserer. Beiträge zur Kenntniss der Arachniden-Familie der Territelariae Thorell (Mygalidae Autor). „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 21, s. 117-224, 1871.
- ↑ F.O. Pickard-Cambridge, Arachnida - Araneida and Opiliones, [w:] Biologia Centrali-Americana, Zoology, t. 2, London 1897, s. 1-40.
- ↑ Eugène Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome second. Paris: Roret, 1903, s. 669-1080.
- ↑ Günter E.W. Schmidt. Die Typusart von Phrixotrichus Simon, 1888 (Araneida: Theraphosidae: Theraphosinae). „Arachnologisches Magazin”. 4 (9), s. 14-18, 1996.
- ↑ Wojciech Pałasz, Grammostola rosea - ptasznik chilijski [online], Terrarium, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2024-02-06] (pol.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Przemysław Malgrab, Atlas pająków, SBM, 2023, s. 123, ISBN 978-83-8348-081-7.