Gwary alzackie
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1,5 miliona | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | nie | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | gsw | ||||
| ISO 639-3 | gsw | ||||
| IETF | gsw-FR | ||||
| Glottolog | alsa1241 | ||||
| Linguist List | gsw-als | ||||
| WALS | alt | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Gwary alzackie (Elsässerdeutsch/Elsässisch, fr. Alsacien) – gwary z grupy staro-wysoko-niemieckiej, często uznawane za jedną z odmian dialektu alemańskiego języka niemieckiego, posługują się nimi Alzatczycy, zamieszkujący Alzację, leżącą we wschodniej części Francji przy granicy z Niemcami.
Etnolektami tymi posługuje się 1,5 mln osób; 80 do 90% z nich używa jednocześnie języka francuskiego, który jest językiem urzędowym i edukacji. Nie mają ustalonej normy literackiej, rzadko są zapisywane (jako język literacki funkcjonuje język francuski i rzadziej język niemiecki), nie są stosowane w edukacji (konstytucja Francji zakazuje nauczania w języku innym niż francuski[1]), próby wprowadzenia w Alzacji w latach dziewięćdziesiątych dwujęzycznych (francusko-alzackich) nazw ulic i miejscowości ograniczyły się do kilku miast. Od końca II wojny są stopniowo wypierane przez język francuski, szczególnie w miastach. Obecnie tylko 39% dorosłych Alzatczyków (i 1/4 dzieci) zna tę mowę, jeszcze mniejsza liczba posługuje się nią regularnie ze spadającą tendencją. Tym samym gwary alzackie wliczane są do wymierających dialektów.
Przypisy
- ↑ Gwary alzackie. Info Francja. [dostęp 2012-02-08].