HMS Arno

HMS Arno
Ilustracja
„Arno” w 1915 r. (na drugim planie pancernik „Swiftsure”)
Klasa

niszczyciel

Historia
Stocznia

Ansaldo, Genua

Położenie stępki

1913

Wodowanie

22 grudnia 1914

Zamówiony dla  Marinha Portuguesa
Nazwa

NRP „Liz”

 Royal Navy
Nazwa

HMS „Arno”

Wejście do służby

czerwiec 1915

Zatonął

23 marca 1918

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 600 ton
pełna: 750 t

Długość

70,1 metra między pionami

Szerokość

6,71 m

Zanurzenie

2,14 m

Napęd
2 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 8000 KM
4 kotły Yarrow
2 śruby
Prędkość

29 węzłów

Uzbrojenie
4 działa kal. 76 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe

3 × 450 mm (3 x I)

Załoga

70

HMS Arno – brytyjski niszczyciel z okresu I wojny światowej. Pierwotnie okręt został zamówiony we Włoszech przez rząd Portugalii i zwodowany 22 grudnia 1914 roku jako NRP „Liz” w stoczni Ansaldo w Genui. W trakcie wyposażania jednostka została zakupiona przez Wielką Brytanię i weszła w skład Royal Navy w czerwcu 1915 roku, już jako HMS „Arno”. Okręt zatonął w rejonie Dardaneli 23 marca 1918 roku, po kolizji z innym brytyjskim niszczycielem – HMS „Hope”.

Projekt i budowa

Projekt przyszłego HMS[a] „Arno” bazował na budowanych dla Regia Marina niszczycielach typu Soldato[1][b]. Okręt różnił się jednak od pierwowzoru podniesionym pokładem dziobowym, powiększonym pomostem bojowym, dwoma kominami zamiast trzech i odmiennym rozmieszczeniem wyrzutni torped[1].

„Arno” zbudowany został w stoczni Ansaldo w Genui na zamówienie Marinha Portuguesa[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1913 roku, a zwodowany został jako NRP[c] „Liz” 22 grudnia 1914 roku[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

„Arno” był niewielkim niszczycielem o długości między pionami 70,1 metra, szerokości 6,71 metra i zanurzeniu 2,14 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 600 ton, a pełna 750 ton[2][3][d]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych systemu Parsonsa o łącznej mocy 8000 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Yarrow[2][3][e]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 29 węzłów[3][4][f].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się cztery pojedyncze działa kalibru 76 mm (3 cale) QF L/45 [1][3]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (18 cali)[1][3][g].

Załoga okrętu składała się z 70 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][3].

Służba

Będący w trakcie prac wyposażeniowych niszczyciel został w maju 1915 roku zakupiony przez rząd brytyjski i wszedł do służby w Royal Navy w czerwcu 1915 roku, jako HMS „Arno”[1][3][h]. Tym samym jednostka stała się jedynym zagranicznym okrętem zakupionym przez brytyjską marynarkę[2][3]. Niszczyciel pełnił podczas I wojny światowej służbę eskortową na Morzu Śródziemnym[3]. W styczniu 1918 roku niszczyciel otrzymał numer taktyczny D06[6]. Jednostka zatonęła w rejonie Dardaneli 23 marca 1918 roku, po kolizji z brytyjskim niszczycielem HMS „Hope”[1][7].

Uwagi

  1. ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. ↑ Gogin 2018L ↓ twierdzi, że projekt okrętu był zbliżony do budowanych dla Royal Navy niszczycieli typu River.
  3. ↑ NRP – Navio da República Portuguesa – Okręt Republiki Portugalii.
  4. ↑ Podobnie twierdzi Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 21. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 i Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 597 podają, że wyporność niszczyciela wynosiła 550 ton.
  5. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 podaje, że okręt wyposażony był w kotły firmy Thornycroft.
  6. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 i Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 597 podają, że maksymalna prędkość niszczyciela wynosiła 28 węzłów.
  7. ↑ Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[5].
  8. ↑ Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 21 podaje, że okręt zakupiono w marcu 1915 roku.

Przypisy

Bibliografia

  • J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
  • Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-05-06]. (ang.).
  • Norman Friedman: British Destroyers: From Earliest Days to the Second World War. Barnsley: Seaforth Publishing, 2009. ISBN 978-1-84832-049-9. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: ARNO destroyer (1915). Navypedia. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
  • Ivan Gogin: LIZ destroyer. Navypedia. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.