Heike Henkel

lekkoatletyka
Heike Henkel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1964
Kilonia

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Halowe mistrzostwa świata
brązBudapeszt 1989skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
złotoGlasgow 1990skok wzwyż
srebroBudapeszt 1988skok wzwyż
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złotoBarcelona 1992lekkoatletyka
(skok wzwyż)
Mistrzostwa świata
złotoTokio 1991skok wzwyż
Halowe mistrzostwa świata
złotoSewilla 1991skok wzwyż
srebroToronto 1993skok wzwyż
brązBarcelona 1995skok wzwyż
Mistrzostwa Europy
złotoSplit 1990skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
złotoGenua 1992skok wzwyż

Heike Henkel z domu Redetzky (ur. 5 maja 1964 w Kilonii) – niemiecka lekkoatletka, która specjalizowała się w skoku wzwyż.

Jedna z najbardziej utytułowanych skoczkiń wzwyż w historii. Trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich[1]: Los Angeles 1984 (11. miejsce), Seul 1988 (odpadła w eliminacjach) oraz Barcelona 1992 (złoty medal). W roku 1990 została mistrzynią Europy[2], a rok później – w 1991 – wywalczyła mistrzostwo świata[3]. Czterokrotna medalistka halowych mistrzostw świata[4]Sewilla 1991 (złoto), Toronto 1993 (srebro), Budapeszt 1989 oraz Barcelona 1995 (brąz). W 1992 wynikiem 2,07 ustanowiła halowy rekord świata (dziś jest to 2. wynik w historii światowej lekkoatletyki i rekord Niemiec). Swój najlepszy rezultat na stadionie – 2,05 – uzyskała 31 sierpnia 1991 w Tokio.

W 1991 roku triumfowała w łącznej klasyfikacji punktowej wszystkich konkurencji w cyklu Grand Prix oraz wygrała prestiżowy plebiscyt Track & Field Athlete of the Year[5]. Obecnie jest zaangażowana w walkę z niedozwolonym dopingiem.

Jej pierwszym mężem był pływak Rainer Henkel, aktualnie jest żoną wieloboisty Paula Meiera.

Osiągnięcia

Rok Zawody Miasto Lokata
1981Mistrzostwa Europy juniorówHolandia Utrecht5. miejsce
1984Igrzyska olimpijskieStany Zjednoczone Los Angeles11. miejsce
1986Mistrzostwa Europy Stuttgart6. miejsce
1987Halowe mistrzostwa EuropyFrancja Liévin5. miejsce
1987Halowe mistrzostwa świataStany Zjednoczone Indianapolis6. miejsce
1987Finał A pucharu EuropyCzechosłowacja Praga3. miejsce[6]
1987Mistrzostwa świataWłochy Rzym6. miejsce
1988Halowe mistrzostwa Europy Budapeszt 2. miejsce[7]
1988Igrzyska olimpijskieKorea Południowa Seulel. – 13. miejsce
1989Halowe mistrzostwa świata Budapeszt 3. miejsce
1989Finał Grand Prix IAAFMonako Monte Carlo3. miejsce
1990Halowe mistrzostwa EuropyWielka Brytania Glasgow 1. miejsce[7]
1990Mistrzostwa Europy Split 1. miejsce
1991Halowe mistrzostwa świataHiszpania Sewilla 1. miejsce
1991Finał A pucharu EuropyNiemcy Frankfurt nad Menem3. miejsce[6]
1991Mistrzostwa świataJaponia Tokio 1. miejsce
1991Finał Grand Prix IAAFHiszpania Barcelona1. miejsce
1992Halowe mistrzostwa EuropyWłochy Genua 1. miejsce[7]
1992Igrzyska olimpijskieHiszpania Barcelona 1. miejsce
1993Halowe mistrzostwa świataKanada Toronto 2. miejsce
1993Superliga pucharu EuropyWłochy Rzym2. miejsce[6]
1993Mistrzostwa świataNiemcy StuttgartDNS[8]
1995Halowe mistrzostwa świataHiszpania Barcelona 3. miejsce
1995Mistrzostwa świataSzwecja Göteborgel. – 8. miejsce[9]

Przypisy

  1. SROlympic. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 maja 2011)]. (ang.).
  2. GBRAthletics: European Championships (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  3. GBRAthletics: IAAF World Championships. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  4. GBRAthletics: IAAF World Indoor Championships. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  5. T&FN’s World Women’s Athletes of the Year. Track & Field News. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  6. 1 2 3 GBRAthletics: European Cup A Final and Super League (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  7. 1 2 3 GBRAthletics: European Indoor Championships (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  8. Po pomyślnym przejściu eliminacji Henkel nie wystartowała w konkursie finałowym.
  9. W swojej grupie eliminacyjnej.

Bibliografia