Helena Rakoczy

Helena Rakoczy

Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1921 Kraków
Data i miejsce śmierci	2 września 2014 Kraków
Wzrost	166 cm
Informacje klubowe
Klub	Wawel Kraków, Korona Kraków
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Melbourne 1956 gimnastyka (ćwiczenia z przyborem drużynowo) Mistrzostwa świata złoto Bazylea 1950 wielobój indywidualny złoto Bazylea 1950 ćwiczenia wolne złoto Bazylea 1950 równoważnia złoto Bazylea 1950 skok brąz Bazylea 1950 poręcze brąz Rzym 1954 wielobój brąz Rzym 1954 poręcze

Helena Rakoczy z domu Krzynówek (ur. 23 grudnia 1921 w Krakowie, zm. 2 września 2014 tamże) – polska gimnastyczka, mistrzyni świata i medalistka olimpijska.

Urodziła się 23 grudnia 1921 w Krakowie. Jej rodzicami byli Wincenty Krzynówek i Anna Bieniek^[1]. Jej pierwszym klubem był krakowski Sokół. Z klubem była związana do wybuchu II wojny światowej. W 1937 na pierwszym zlocie sokołów zajęła 3. miejsce w dziesięcioboju będącym mieszanką konkurencji gimnastycznych i lekkoatletycznych. W okresie II wojny światowej jej kariera uległa zawieszeniu. W 1945 roku wznowiła treningi w reaktywowanym Sokole^[2]. W 1950 na mistrzostwach świata w Bazylei zdobyła 4 złote medale^[3]. W tym samym roku została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1952 doznała kontuzji ścięgien i pęknięcia kości. Pomimo kontuzji wystartowała w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach zajmując 7. miejsce w wieloboju indywidualnie i 8. miejsce drużynowo^[4]. Na mistrzostwach świata w Rzymie w 1954 zdobyła brązowe medale w wieloboju i ćwiczeniach na poręczach^[5]. W 1956 roku na igrzyskach olimpijskich w Melbourne zdobyła brązowy medal^[6]. Sześciokrotnie zdobywała także mistrzostwo Polski w wieloboju indywidualnym.

Reprezentowała Koronę Kraków i Wawel Kraków. Mierzyła 166 cm, a w trakcie kariery zawodniczej ważyła ok. 55 kg.

Na olimpiadach uzyskała następujące wyniki:

• 1952 – 43 m. – wielobój indywidualny, 70,74 pkt. (ćw. wolne – 18 m, równoważnia – 99 m., poręcze – 104 m., skok – 7 m.)
• 1952 – 8 m. – wielobój drużynowy, 483,72 pkt.
• 1956 – brązowa medalistka – ćwiczenia zespołowe z przyborem, 74,00 pkt.
• 1956 – 8 m. – wielobój indywidualny, 73,70 pkt. (ćw. wolne – 14 m., równoważnia – 16 m., poręcze – 5 m., skok – 7 m.)
• 1956 – 4 m. – wielobój drużynowy, 436,50 pkt.

W drużynie była 5. w 1950 i 6. w 1954.

Po zakończeniu kariery sportowej pracowała jako trener, m.in. z kadrą narodową. Przygotowywała kadrę do igrzysk olimpijskich w Rzymie, Tokio 1964 i Monachium 1972^[7]. W 2004 została wpisana do Międzynarodowej Galerii Sław^[7].

W 1989 przeprowadziła się z Bronowic na osiedle Bieżanów^[8]. Była żoną Władysława Rakoczego (zmarłego w 1999)^[8].

Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIB, rząd 16, miejsce 11)^[9].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za wybitne osiągnięcia sportowe)^[10].
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1950, za zasługi położone w dziedzinie kultury fizycznej)^[11]

• Krzysztof Szujecki: Spotsmenki. Warszawa: Muza Sport i Turystyka, 2020. ISBN 978-83-287-1441-0.

• Biografie – Rakoczy (Krzynówek) Helena. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2017-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-10)].