Witold Woyda

szermierka
Witold Woyda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1939
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 maja 2008
Bronxville

Wzrost

168 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
złotoMonachium 1972szermierka
(floret ind.)
złotoMonachium 1972szermierka
(floret druż.)
srebroTokio 1964szermierka
(floret druż.)
brązMeksyk 1968szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
srebroBuenos Aires 1962floret ind.
srebroGdańsk 1963floret druż.
srebroParyż 1965floret druż.
srebroHawana 1969floret druż.
srebroWiedeń 1971floret druż.
brązTuryn 1961floret druż.
brązBuenos Aires 1962floret druż.
brązMoskwa 1966floret druż.
brązMontreal 1967floret druż.
brązGöteborg 1973floret druż.
Uniwersjada
brąz Sofia 1961 floret druż.
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie
Grób Witolda Woydy na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Witold Woyda (ur. 10 maja 1939 w Poznaniu, zm. 5 maja 2008 w Bronxville, w stanie Nowy Jork) – polski szermierz, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata. Zawodnik Budowlanych Warszawa i Marymontu Warszawa.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Zdzisława Woydy h. Mieczosław (zm. 1975), oficera 15 Pułku Ułanów Poznańskich, i Ewy ze Słupnickich (1920–2015)[1][2]. Absolwent XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie[3]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i w Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego[1]. Na igrzyska olimpijskie do Rzymu w 1960 pojechał jako 21-letni zawodnik. W turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce. W turnieju drużynowym (wraz z Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim i Januszem Różyckim) zajął miejsce 5–8. Rok później, na mistrzostwach świata w Turynie, zdobył brązowy medal w drużynie, zaś w 1962, podczas mistrzostw świata w Buenos Aires, został dwukrotnym wicemistrzem świata (indywidualnie i drużynowo).

Na igrzyskach w Tokio w 1964 wywalczył drużynowo (drużyna w składzie: Woyda, Franke, Parulski, Różycki, Zbigniew Skrudlik) swój pierwszy medal olimpijski za zajęcie drugiego miejsca, po porażce w finale z zespołem florecistów ZSRR. Na igrzyskach w Meksyku w 1968 zdobył brązowy medal w drużynie (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).

Na igrzyska olimpijskie w Monachium (1972) pojechał z zamiarem zakończenia kariery. W turnieju indywidualnym osiągnął największy sukces w karierze, zdobywając złoty medal i wygrywając m.in. z Władimirem Dienisowem i Jenő Kamutim. Drugi złoty medal wywalczył w turnieju drużynowym, w którym zespół w składzie Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda pokonał w finale drużynę ZSRR. W ten sposób Woyda został pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.

Ponadto wielokrotnie zdobywał medale w zawodach drużynowych: srebrne na mistrzostwach świata w Gdańsku (1963), mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Hawanie (1969) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Moskwie (1966), mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Göteborgu (1973)[4].

W czasie swojej kariery zdobył łącznie 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), 25 razy zwyciężał w wielkich międzynarodowych turniejach floretowych. Był trzykrotnym indywidualnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972). W 1972 w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym sportowcem roku w Polsce.

Po zakończeniu kariery wyjechał do USA, gdzie m.in. pracował dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Margot Zborowską miał dwie córki: Jacqueline (ur. 1978) i Dominikę (ur. 1982)[1][2].

Zmarł na raka płuc 5 maja 2008 w swym domu w Bronxville (USA)[5]. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[6] (kwatera C31-tuje-19)[7].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 Witold Woyda - Sylwetka Mistrza [online], www.floretwitoldawoydy.com [dostęp 2023-10-15].
  2. 1 2 Witold Woyda h. Mieczosław M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-15].
  3. ↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-15].
  4. ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-25] (niem.).
  5. ↑ „Obituary”, www.tributes.com
  6. ↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.
  7. ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2023-03-11].
  8. ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za osiągnięcia sportowe”.
  9. ↑ Odznaczenia dla sportowców i działaczy Polskiego Komitetu Olimpijskiego. 11 stycznia 1999 [dostęp 2023-10-15].
  10. ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
  11. ↑ Witold Woyda (1939–2008) – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-10-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.