Zbigniew Gut

Zbigniew Gut
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1949
Wymiarki

Data i miejsce śmierci

27 marca 2010
Saint-Jean-de-Maurienne

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1962–1966 Iskra Wymiarki
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1968 Promień Żary
1968–1974 Odra Opole
1974–1979 Lech Poznań 80 (0)
1980–1981 Paris FC 10 (0)
1981–1982 Stade Français 1 (0)
1982–1984 Red Star 93 39 (0)
1985–1987 Saint-Jean de Maurienne
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1972–1974  Polska 11 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złotoMonachium 1972Piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsceRFN 1974piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Zbigniew Gut (ur. 17 kwietnia 1949 w Wymiarkach, zm. 27 marca 2010 w Saint-Jean-de-Maurienne[1]) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy. 11-krotny reprezentant Polski.

Życiorys

Zbigniew Gut w czasie kariery piłkarskiej był obrońcą takich klubów jak: Iskra Wymiarki, Promień Żary, Odra Opole i Lech Poznań. Młodziutkiego trampkarza „wypatrzył” trener Otmętu Krapkowice, b. piłkarz opolskiej Odry (podczas meczu w Żarach) Zbigniew Bania. Jemu i Ryszardowi Brożkowi (działacz Odry) zawdzięcza piłkarski awans. W 1979 roku, wyjechał kontynuować karierę piłkarską do Francji. Grał tam m.in. w Paris FC, Stade Français, Red Star 93 i Saint-Jean de Maurienne. Karierę piłkarską zakończył w 1987 roku. Wyróżniał się szybkością (100 m biegał w 11 sekund, skakał w dal ponad 7 m) i wielką pracowitością[2].

Reprezentacja Polski

W reprezentacji narodowej rozegrał 11 spotkań. Debiutował w meczu z NRD w 1972. 7 sierpnia 1972 Kazimierz Górski zaliczył go do grona drużyny olimpijskiej, z którą zdobył złoty medal olimpijski na Olimpiadzie w Monachium. Zakończył karierę reprezentacyjną w spotkaniu ze Szwecją podczas Mundialu 1974[2].

Wystąpił na mistrzostwach świata w RFN (1974). W podstawowej jedenastce zagrał tylko raz – w meczu ze Szwecją (w miejsce Musiała ukaranego za niesubordynację przez trenera Górskiego), który zakończył jego reprezentacyjną karierę (wcześniej wystąpił w meczu z Haiti, w sumie na MŚ zagrał 109 minut)[2].

lp.DataMiejscePrzeciwnikRezultatRozgrywkiGrałUwagi
1.1 września 1972Norymberga NRD2-1IO 197290'
2.3 września 1972Ratyzbona Dania1-1IO 1972od 68'
3.5 września 1972Augsburg ZSRR2-1IO 1972do 68'
4.10 września 1972Monachium Węgry2-1IO 197290'
5.15 października 1972Bydgoszcz Czechosłowacja3-0towarzyski90'
6.28 marca 1973Cardiff Walia0-2elim. MŚ 197490'
7.10 października 1973Rotterdam Holandia1-1towarzyskiod 46'
8.21 października 1973Dublin Irlandia0-1towarzyski90'
9.17 kwietnia 1974Liège Belgia1-1towarzyski90'
10.19 czerwca 1974Monachium Haiti7-0MŚ 1974od 72'
11.26 czerwca 1974Stuttgart Szwecja1-0MŚ 197490'

Sukcesy

Odznaczenia

Śmierć

Zmarł 27 marca 2010 roku we francuskim Saint-Jean-de-Maurienne, gdzie mieszkał od lat, w wieku 60 lat.

Przypisy

  1. Roman Stęporowski. Zmarł piłkarz Zbigniew Gut, jedyny opolski mistrz olimpijski, 'orzeł Górskiego'. Nowa Trybuna Opolska”, 2010-03-30. Opole: Pro Media sp. z o.o.. ISSN 1230-6134. [dostęp 2010-03-30]. (pol.).
  2. 1 2 3 Zbigniew Gut – Polski Komitet Olimpijski [online], olimpijski.pl [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  3. Odznaczenia dla olimpijczyków. Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
  4. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972.

Bibliografia