Hemitrichapion waltoni

	Hemitrichapion waltoni
	(Stephens, 1839)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	pędrusiowate
Podrodzina	Apioninae
Nadplemię	Apionitae
Plemię	Apionini/Oxystomatini
Podplemię	Oxystomatina
Rodzaj	Hemitrichapion
Podrodzaj	Hemitrichapion (Tinocyba)
Gatunek	Hemitrichapion (Tinocyba) waltoni
Synonimy
	Apion waltoni Stephens, 1839; Apion (Eutrichapion) waltoni Stephens, 1839; Apion (Hemitrichapion) waltoni Stephens, 1839;
	Apion waltoni Stephens, 1839; Apion (Eutrichapion) waltoni Stephens, 1839; Apion (Hemitrichapion) waltoni Stephens, 1839;

Hemitrichapion waltoni – gatunek chrząszcza z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Zamieszkuje Europę. Żeruje na bobowatych.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1839 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Apion waltoni^[1]^[2]. W 1990 roku wyznaczony został przez Miguela Á. Alonsa-Zarazagę gatunkiem typowym nowego podrodzaju Tinocyba w obrębie rodzaju Hemitrichapion^[1].

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 1,9 do 2,3 mm. Ubarwienie ma czarne z niebieskimi lub niebieskozielonymi pokrywami oraz z lekko niebiesko połyskującymi przedpleczem i głową. Wierzch ciała wskutek matowego szagrynowania i gęstawego owłosienia robi wrażenie jedwabiście połyskującego. Owłosienie nie tworzy wyraźnych zagęszczeń na głowie, przednich biodrach ani śródpiersiu^[3].

Głowa ma ciemię bardzo gęsto pokryte punktami drobniejszymi niż u podobnego H. reflexum. Ryjek jest smukły, u samca dłuższy od przedplecza, a u samicy nie krótszy niż głowa i przedplecze razem wzięte^[3].

Przedplecze ma powierzchnię bardzo gęsto pokrytą punktami drobniejszymi niż u H. reflexum, w tyle zaopatrzoną w delikatnie zaznaczony, rowkowaty dołek przedtarczkowy. Na przedniej krawędzi przedplecza wyrasta palisada z gęsto rozmieszczonych i ku przodowi sterczących włosków^[3]. Podługowato-owalne, najszersze w połowie pokrywy mają wykształcone barki oraz dwukrotnie szersze od rzędów międzyrzędy^[1]. Włoski na pokrywach nie są dłuższe od szerokości międzyrzędów^[3].

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla ciepłe stanowiska, najchętniej mające wapienne lub gipsowe podłoże^[3]. Jest wąsko oligofagicznym fitofagiem bobowatych – stwierdzono jego żerowanie tylko na koniklecy czubatej oraz sparcecie siewnej^[4].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Słowacji, Węgier i Chorwacji^[2].

Przypisy

1 2 3 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
1 2 IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4 .
1 2 3 4 5 Gattung Holotrichapion Györffy. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2025-01-15].
↑ W.N. Ellis: Hemitrichapion waltoni (Stephens, 1839). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-17].

[az90-1] 1 2 3 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.

[cpc-2] 1 2 IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4 .

[ke-3] 1 2 3 4 5 Gattung Holotrichapion Györffy. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2025-01-15].

[ppe-4] W.N. Ellis: Hemitrichapion waltoni (Stephens, 1839). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-17].

[1]

[2]

[3]

[4]