Henryk Janduda

Janduda rozpoczął karierę piłkarską w 1936 roku. Zasilił wówczas drużynę Kresów Chorzów, która reprezentował do 1943 roku. W czasie II wojny światowej został wcielony do Wehrmachtu, jednak przeszedł na stronę aliantów i trafił do 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych dowodzonego przez Władysława Andersa^[1]. Janduda wrócił w połowie 1947 roku z Anglii do Polski i za namową kolegów został zawodnikiem AKS–u Chorzów, w którym występował przez osiem sezonów^[1][2]. W nowym zespole zadebiutował 29 czerwca w przegranym 2:1 meczu ligowym z Rymerem Rybnik. Janduda zajął z AKS–em w sezonie 1947 trzecie miejsce na zakończenie rozgrywek ligowych^[3]. Pierwszą bramkę dla „Zielonych Koniczynek” strzelił z rzutu karnego 8 sierpnia 1948 roku w wygranym 3:2 spotkaniu z Lechem Poznań^[4]. W latach 1955–1956 i 1957–1958 Janduda pełnił rolę grającego trenera w odpowiednio Klubie Sportowym Chełmek i Wyzwoleniu Chorzów^[1].

Januda był reprezentantem Polski w latach 1948–1950. Wystąpił w tym czasie w dziewięciu meczach^[5]. Zadebiutował w kadrze prowadzonej przez selekcjonera Wacława Kuchara w towarzyskim spotkaniu przeciwko Czechosłowacji (3:1, 11 czerwca 1947 roku)^[6].

Będąc czynnym zawodnikiem, Janduda prowadził w 1954 roku treningi w Sole Oświęcim. W latach 1955–1956 i 1957–1958 pełnił rolę grającego trenera w odpowiednio Klubie Sportowym Chełmek i Wyzwoleniu Chorzów. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako szkoleniowiec w: Kleofasie Załęże, Siemianowiczance Siemianowice Śląskie, CKS Czeladź, Górniku Kostuchna, Jedności Michałkowice i Podlesiance Katowice^[1].