Henryk Kowalczyk

Henryk Kowalczyk

Henryk Kowalczyk (2019)
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1956 Żabianka
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 21 czerwca 2023 do 27 listopada 2023
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 26 października 2021 do 21 czerwca 2023
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Minister rolnictwa i rozwoju wsi
Okres	od 26 października 2021 do 6 kwietnia 2023
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Grzegorz Puda
Następca	Robert Telus
Minister środowiska
Okres	od 9 stycznia 2018 do 15 listopada 2019
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Jan Szyszko
Następca	Michał Kurtyka[1]
Przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 9 stycznia 2018
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Jacek Cichocki
Następca	Jacek Sasin
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 9 stycznia 2018
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość

Henryk Kowalczyk^ⓘ (ur. 15 lipca 1956 w Żabiance^[2]) – polski polityk, nauczyciel i samorządowiec.

Poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji, w latach 2006–2007 sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w latach 2015–2018 oraz w 2023 minister-członek Rady Ministrów, w latach 2015–2018 przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów, w 2016 p.o. ministra skarbu państwa, w latach 2018–2019 minister środowiska, w latach 2021–2023 minister rolnictwa i rozwoju wsi oraz wiceprezes Rady Ministrów.

Syn Juliana i Marianny^[2], brat Leszka Kowalczyka^[3]. W 1979 uzyskał magisterium z matematyki na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego^[4]. W latach 1979–1990 pracował jako nauczyciel matematyki w Zespole Szkół Rolniczych w Golądkowie.

W latach 1980–1981 przewodniczył komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” w Zespole Szkół Rolniczych w Golądkowie. Od 1989 do 1992 był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego w gminie Winnica. Członek Akcji Katolickiej diecezji płockiej (wiceprezes zarządu diecezjalnego w latach 1999–2003) oraz Ruchu Światło-Życie. Od 2017 był przewodniczącym rady krajowej Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”^[5].

W latach 1992–2003 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Pełnił funkcję wójta gminy Winnica w latach 1990–1998 i 1999–2005. Od 19 lutego do 31 grudnia 1998 zajmował stanowisko wojewody ciechanowskiego, ostatniego w historii województwa. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim (wybrany został z listy Akcji Wyborczej Solidarność).

W 1993 i 1997 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski^[6][7]. Dołączył później do Prawa i Sprawiedliwości. W 2005 z listy PiS został wybrany na posła V kadencji w okręgu siedleckim. Od 7 czerwca 2006 do 16 listopada 2007 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz pełnomocnikiem rządu ds. kształtowania ustroju rolnego. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 13 600 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 713 głosów^[8]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 22 850 głosów^[9].

16 listopada 2015 powołany na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło^[10]. Objął także funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów^[11]. We wrześniu 2016 po odwołaniu z urzędu Dawida Jackiewicza powierzono mu tymczasowo kierowanie Ministerstwem Skarbu Państwa (do czasu likwidacji resortu z dniem 31 grudnia 2016). 11 grudnia 2017 objął stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym gabinecie Mateusza Morawieckiego^[12], ponownie został też przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów^[13]. 9 stycznia 2018 został odwołany z pełnionych funkcji, tego samego dnia mianowany ministrem środowiska w tym samym rządzie; zastąpił na tym urzędzie Jana Szyszkę^[14]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 50 680 głosów^[15]. Objął funkcję przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych^[4]. 15 listopada 2019 zakończył pełnienie funkcji ministra.

We wrześniu 2020 został przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt^[16]; zawieszenie wygasło w listopadzie tegoż roku^[17]. W 2021 powołany przez premiera Mateusza Morawieckiego w skład Rady Doradców Politycznych^[18].

26 października 2021 powrócił do administracji rządowej. W drugim gabinecie Mateusza Morawieckiego objął stanowiska wicepremiera oraz ministra rolnictwa i rozwoju wsi^[19]. 5 kwietnia 2023, w okresie protestów rolników związanych z importem zboża z Ukrainy^[20][21][22], podał się do dymisji z funkcji ministra^[23]. Jako przyczynę tej decyzji podał niemożność realizacji postanowień porozumienia z rolnikami^[24][25]. 6 kwietnia 2023 prezydent Andrzej Duda odwołał go z obu funkcji rządowych, a następnie ponownie powołał na urząd wicepremiera^[26][27].

Funkcję wiceprezesa Rady Ministrów pełnił do 21 czerwca 2023; ustąpił razem z innymi wicepremierami w związku z ponownym wejściem Jarosława Kaczyńskiego do rządu. Tego samego dnia prezydent powołał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów^[28][29][30]. W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 30 081 głosów)^[31]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra. W grudniu 2023 objął stanowisko skarbnika PiS^[32].

• Henryk Kowalczyk [online], sejm.gov.pl [dostęp 2023-04-05] .
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 210 .