Hoża (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1921–1939[1] | |||
 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo |
(1919-20: okręg wileński) | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |||
| 53°48′36,0000″N 23°51′36,0000″E/53,810000 23,860000 | |||
.svg.png){kind=small}
Hoża – dawna gmina wiejska istniejąca do września 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy była Hoża[2].
W okresie międzywojennym gmina Hoża należała do powiatu grodzieńskiego w woj. białostockim[2]. Według spisu powszechnego z 1921 roku, gminę zamieszkiwały 5922 osoby, w tym 5857 (99%) Polaków, 44 (1%) Białorusinów, 17 Rosjan, 3 Litwinów i 1 Rusin[3].
16 października 1933 gminę Hoża podzielono na 27 gromad: Barbarycze, Boguszówka, Budniki, Cidowicze, Czeszczewlany, Dąbrowa, Grandzicze, Gumbacze, Hoża, Jałowszczyzna, Kamieniste, Leśnica, Łapienki, Łukawica, Ogrodniki, Ostrówek, Plebaniszki, Podjeziorki, Polnica I, Polnica II, Przełom, Przesiółka, Rusota, Rusota Kamienna, Wierzchpole, Zagórniki i Zarzyca[4].
Po wojnie obszar gminy Hoża wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Przypisy
- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- 1 2 Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 34. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51