Igor Ter-Owanesian

lekkoatletyka
Igor Ter-Owanesian
Игорь Тер-Ованесян
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1938
Kijów

Wzrost

186 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
brązRzym 1960lekkoatletyka
(skok w dal)
brązTokio 1964lekkoatletyka
(skok w dal)
Mistrzostwa Europy
złotoSztokholm 1958skok w dal
złotoBelgrad 1962skok w dal
złotoAteny 1969skok w dal
srebroBudapeszt 1966skok w dal
srebroHelsinki 1971skok w dal
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Dortmund 1966 skok w dal
złoto Madryt 1968 skok w dal
srebroSofia 1971skok w dal
Uniwersjada
złoto Sofia 1961 skok w dal
złoto Porto Alegre 1963 skok w dal
złoto Budapeszt 1965 skok w dal
srebro Budapeszt 1965 sztafeta 4 × 100 m
Odznaczenia
Order Honoru Order Przyjaźni Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru” Order Przyjaźni Narodów Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Igor Ter-Owanesian Игорь Арамович Тер-Ованесян (ur. 19 maja 1938 w Kijowie) – mający armeńskie i ukraińskie korzenie lekkoatleta specjalizujący się w skoku w dal, który reprezentował Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Pięciokrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich (Melbourne 1956, Rzym 1960, Tokio 1964, Meksyk 1968 i Monachium 1972). Dwa razy stawał na najniższym stopniu olimpijskiego podium (w 1960 oraz 1964). Zdobywał też wielokrotnie medale mistrzostw Europy: złote w 1958, 1962 i 1969 oraz srebrne w 1966 i 1971[1]. Odnosił także tryumfy podczas halowych mistrzostw Starego Kontynentu[2]. Trzy razy okazywał się najlepszym zawodnikiem uniwersjady (w latach 1961–1965)[3]. Igor Ter-Owanesian dwukrotnie ustanawiał rekord świata na stadionie skacząc 10 czerwca 1962 roku w Erywaniu 8,31 oraz 19 października 1967 w Meksyku 8,35 (wyrównany wynik Ralpha Bostona z 1965)[4]. W latach 1956–1967 dziesięciokrotnie ustanawiał nowy rekord Związku Radzieckiego w skoku w dal[5]. Medalista mistrzostw kraju[6][7] oraz uczestnik meczów międzypaństwowych[8]. Po zakończeniu kariery był trenerem radzieckiej kadry narodowej skoczków w dal. Rekord życiowy: stadion – 8,35 (19 października 1967, Meksyk); hala – 8,23 (27 marca 1966, Dortmund).

Osiągnięcia

Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
1956Igrzyska olimpijskieAustralia Melbourne
1958Mistrzostwa EuropySzwecja Sztokholm 1. miejsce7,81
1960Igrzyska olimpijskieWłochy Rzym 3. miejsce8,04
1961Uniwersjada Sofia 1. miejsce7,90
1962Mistrzostwa Europy Belgrad 1. miejsce8,19
1963UniwersjadaBrazylia Porto Alegre 1. miejsce7,95
1964Igrzyska olimpijskieJaponia Tokio 3. miejsce7,99
1965Uniwersjada Budapeszt 1. miejsce8,19
1966Europejskie igrzyska halowe Dortmund 1. miejsce8,23
1966Mistrzostwa Europy Budapeszt 2. miejsce7,88
1968Europejskie igrzyska halowe Madryt 1. miejsce8,16
1968Igrzyska olimpijskieMeksyk Meksyk4. miejsce8,12
1969Mistrzostwa EuropyGrecja Ateny 1. miejsce8,17
1970Halowe mistrzostwa EuropyAustria Wiedeń5. miejsce7,89
1971Halowe mistrzostwa Europy Sofia 2. miejsce7,91
1971Mistrzostwa EuropyFinlandia Helsinki 2. miejsce7,91
1972Igrzyska olimpijskie Monachiumel. – 13. miejsce7,77

Przypisy

  1. European Championships (Men). gbrathletics.com. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  2. European Indoor Championships (Men). gbrathletics.com. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  3. World Student Games (Men). gbrathletics.com. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  4. Long Jump, World Record Progress. tilastopaja.org. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  5. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007.
  6. Soviet Championships. gbrathletics.com. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  7. Soviet Indoor Championships. gbrathletics.com. [dostęp 2010-05-12]. (ang.).
  8. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.

Linki zewnętrzne