Józef Wybicki (minister)

Józef Wybicki

Data i miejsce urodzenia	3 września 1866 Niewierz, Prusy Zachodnie, Królestwo Prus
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1929 Toruń, Polska
Minister byłej Dzielnicy Pruskiej
Okres	od 22 października 1921 do 29 kwietnia 1922
Poprzednik	Juliusz Trzciński
Następca	funkcja zniesiona
Odznaczenia

Józef Wybicki (ur. 3 września 1866 w Niewierzu, zm. 28 kwietnia 1929 w Toruniu) – polski lekarz, działacz niepodległościowy, polityk, minister, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Po ukończeniu medycyny, którą studiował we: Wrocławiu, Lipsku i Berlinie, osiadł w Gdańsku. W 1918 w porozumieniu z Wojciechem Korfantym utworzył na Pomorzu Polską Organizację Wojskową. 14 listopada 1918 został podkomisarzem Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku. W kwietniu 1919 został na krótko aresztowany przez Niemców, po uwolnieniu musiał opuścić Gdańsk.

W 1920 mianowany na pierwszego starostę krajowego pomorskiego i był nim do 1921. W 1923 powrócił na stanowisko starosty krajowego i urzędem tym kierował do śmierci.

Od 22 października 1921 do 29 kwietnia 1922 był ministrem byłej dzielnicy pruskiej w dwóch rządach Antoniego Ponikowskiego.

W sierpniu 1925 współorganizował i został pierwszym prezesem Zarządu Instytutu Bałtyckiego^[1].

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Mszanie^[2].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7646 – 17 maja 1922^[3][4]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1922^[5][6]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]

• Wybicki Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.47-3827 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-10].
• Wybicki Józef w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s.75.