Język bantik
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
<3 tys. (2009) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bnq | ||
| IETF | bnq | ||
| Glottolog | bant1286 | ||
| Ethnologue | bnq | ||
| BPS | 0486 1 | ||
| WALS | bnt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bantik, także toöembantik[1] – wymierający język austronezyjski używany w prowincji Celebes Północny w Indonezji, przez grupę etniczną Bantik w pobliżu miasta Manado[2].
Należy do grupy języków filipińskich[3]. Geograficznie jest zaliczany do języków minahaskich, niemniej jest blisko spokrewniony z językiem sangir[4][5]. F. S. Watuseke (1977) określił go jako dialekt sangir[6].
Poważnie zagrożony wymarciem, jest wypierany przez malajski miasta Manado[3][7]. Przestał być przyswajany przez dzieci[8]. W latach 90. XX wieku odnotowano, że zachował się w pięciu wsiach (włączonych do miasta Manado), wśród przedstawicieli starszego pokolenia[7]. Według informacji z 2009 r. jego użytkownicy zamieszkują 11 wsi, przy czym młodsze grupy wiekowe znają ten język w ograniczonym stopniu (nie w pełni władają jego strukturą gramatyczną) bądź prawie w ogóle się nim nie posługują[9]. Tym niemniej sama społeczność ma pozytywny stosunek do rodzimego języka i pielęgnuje swoją kulturę[10].
W 1984 r. oszacowano, że ma 11 tys. użytkowników[11]. Według nowszych danych (2009) posługuje się nim mniej niż 3 tys. osób[12].
Został udokumentowany w postaci kilku opracowań gramatycznych (Morfologi kata kerja bahasa Bantik, 1980[13]; Struktur bahasa Bantik, 1981[14]; Sistem fokus dalam bahasa Bantik, 1993[15]). Starsze materiały ograniczają się do list słownictwa i zbioru opowiadań[11]. Nie wykształcił piśmiennictwa[12].
Przypisy
- ↑ David Mead: Bantik. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
- ↑ Utsumi 2012 ↓.
- 1 2 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bantik, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-09-06] (ang.).
- ↑ Sneddon 1970 ↓, s. 12–13.
- ↑ Watuseke 1956 ↓, s. 3. Cytat: Bahasa Bantik dan bahasa Ratahan banjak persamaannja dengan bahasa Sangir [...].
- ↑ Watuseke 1977 ↓, s. 128. Cytat: [...] the languages of Bantik and Ratahan (formerly called Bénténan) form dialects of the Sangi language.
- 1 2 Steinhauer 1994 ↓, s. 770.
- ↑ Florey 2005 ↓, s. 53.
- ↑ Utsumi 2012 ↓, s. 133, 136, 149.
- ↑ Utsumi 2012 ↓, s. 150–151.
- 1 2 Sneddon 1984 ↓, s. 3.
- 1 2 Utsumi 2012 ↓, s. 133.
- ↑ George Bawole, Morfologi kata kerja bahasa Bantik: laporan penelitian, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980, OCLC 893901885 (indonez.).
- ↑ J.M. Sendewana-Runtuwene, Struktur bahasa Bantik: laporan penelitian, Manado: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Sulawesi Utara, 1981, OCLC 19461857 (indonez.).
- ↑ George Bawole, Sistem fokus dalam bahasa Bantik, Jakarta: Universitas Indonesia, 1993, OCLC 64046249 (indonez.).
Bibliografia
- Alexander Adelaar, The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, [w:] Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 0-7007-1286-0, OCLC 53814161 (ang.).
- Margaret Florey, Language shift and endangerment, [w:] Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 0-7007-1286-0, OCLC 53814161 (ang.).
- James N. Sneddon, The Languages of Minahasa, North Celebes, „Oceanic Linguistics”, 9 (1), 1970, s. 11–36, DOI: 10.2307/3622930, ISSN 0029-8115, OCLC 5546308537, JSTOR: 3622930 (ang.).
- James N. Sneddon, Proto-Sangiric and the Sangiric languages, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1984 (Pacific Linguistics B-91), DOI: 10.15144/PL-B91, ISBN 0-85883-306-9, OCLC 11871135 (ang.).
- Hein Steinhauer, The Indonesian language situation and linguistics: Prospects and possibilities, „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”, 150 (4), 1994, s. 755–784, DOI: 10.1163/22134379-90003070, ISSN 0006-2294, OCLC 6015306165, JSTOR: 27864615 (ang.).
- Atsuko Utsumi, Language use and attitudes to language in multilingual North Sulawesi: A sociolinguistic survey in the Bantik-speaking area, [w:] Keith Foulcher, Mikihiro Moriyama, Manneke Budiman (red.), Words in motion: Language and discourse in Post–New Order Indonesia, Tokyo: Research Institute for Languages and Cultures of Asia and Africa (ILCAA), Tokyo University of Foreign Studies, 2012, s. 127–152, ISBN 978-9971-69-633-7 (ang.).
- F.S. Watuseke, Bahasa Tondano, „Bahasa dan budaja”, 4/5, 1956, s. 3–14 (indonez.).
- F.S. Watuseke, ‘Kolano’ in the Tondano Language, [w:] C. Court, R.A. Blust, F.S. Watuseke, Papers in Borneo and Western Austronesian linguistics No. 2, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977 (Pacific Linguistics A-33), s. 123–132, DOI: 10.15144/PL-A33, ISBN 0-85883-164-3, OCLC 7614413 [dostęp 2022-12-24] (ang.).