Język południowokurdyjski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 3 mln (2000, Iran)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sdh | ||
| IETF | sdh | ||
| Glottolog | sout2640 | ||
| Ethnologue | sdh | ||
| Występowanie | |||
 | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język południowokurdyjski – język z grupy irańskiej, używany zwłaszcza w zachodnim Iranie, w prowincjach Kermanszah i Ilam, oraz w przygranicznym rejonie Iraku.
W 2000 roku miał 3 mln użytkowników w Iranie[1].
Wraz z kurmandżi (północnokurdyjskim) i sorani (środkowokurdyjskim) tworzy makrojęzyk kurdyjski (w terminologii Ethnologue)[2]. Języki te nie są wzajemnie zrozumiałe[3].
Południowokurdyjski dzieli się na szereg dialektów: kolyai, kermanshahi (kermanshani), kalhori, garrusi (bijari), sanjabi, malekshahi (maleksh ay), bayray, kordali, luri (lori)[1].
Jest zapisywany alfabetem arabskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, Southern, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Barry 2023 ↓, s. 46.
Bibliografia
- James Barry, Sectarianism and National Cohesion Sunni Political Activism in Iran, [w:] S. Behnaz Hosseini (red.), Ethnic Religious Minorities in Iran, Singapore: Springer Nature, 2023, s. 45–64, DOI: 10.1007/978-981-19-1633-5_3, ISBN 978-981-19-1632-8, ISBN 978-981-19-1633-5, OCLC 1398081158 (ang.).