Janusz Garlicki (lekarz)

Janusz Garlicki (ur. 11 listopada 1936 we Lwowie, zm. 26 grudnia 2024 w Warszawie^[1]) – doktor nauk medycznych, lekarz sportowy, chirurg, ortopeda i traumatolog; lekarz reprezentacji Polski w piłce nożnej (1971–1982); dyrektor Centralnej Przychodni Sportowo-Lekarskiej oraz kierownik Ośrodka Leczenia Urazów Sportowych w Warszawie (1979-1987); dyrektor Specjalistycznego Centrum Rehabilitacji i Leczenia Schorzeń Narządu Ruchu „STOCER” w Konstancinie-Jeziornej (1998-2003)^[2].

Janusz Maria Garlicki urodził się 11 listopada 1936 roku we Lwowie. Był synem Mariana Garlickiego i Stanisławy z domu Goetz, ma młodszego brata Marka^[3]. Dzieciństwo spędził na Łyczakowie, a w 1944 roku wraz z matką uciekł do Lublina, gdzie jego ojciec był ordynatorem szpitala. Następnie, po krótkim pobycie w Poznaniu, razem z rodzicami przeniósł się do Warszawy^[4]. W roku 1969 poślubił Małgorzatę, z którą mają córkę Katarzynę^[3].

Janusz Garlicki zmarł 26 grudnia 2024 roku w Warszawie otoczony bliskimi, po długiej chorobie nowotworowej^[5][6]. 16 stycznia 2025 roku został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[7] (kwatera H-13-50^[8]).

W roku 1961 otrzymał dyplom lekarza Akademii Medycznej w Warszawie. Posiadał takie specjalizacje jak: chirurgia ogólna I°, chirurgia ortopedyczna II°, medycyna sportowa II°, organizacja ochrony zdrowia II° oraz zdrowie publiczne II°. W roku 1971 otrzymał tytuł naukowy doktora nauk medycznych^[9][10]. Kształcił się również na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, którą ukończył w 1982 roku^[10].

W latach 1962-1964 był asystentem na oddziale chirurgii ortopedycznej w Szpitalu Praskim w Warszawie, a w latach 1967-1979 adiunktem w Klinice Ortopedycznej Akademii Medycznej w Warszawie^[2].

W latach 1966-1971 pracował jako lekarz reprezentacji Polski juniorów, a w latach 1971-1982 pełnił obowiązki lekarza olimpijskiego i kadry narodowej w piłce nożnej. W tym czasie reprezentacja Polski zdobyła złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Monachium (1972 r.), srebro w Montrealu (1976 r.), brązowy medal w finałach Mistrzostw Świata w Niemczech (1974 r.) i Hiszpanii (1982 r.)^[11][12] oraz piąte miejsce w Argentynie (1978 r.). Współpracował z takimi trenerami jak Kazimierz Górski, Andrzej Strejlau, Jacek Gmoch, Antoni Piechniczek, Ryszard Koncewicz, Tadeusz Foryś czy Jerzy Słaboszowski^[13]. Pod swoją opieką miał m.in. takich piłkarzy jak Kazimierz Deyna, Włodzimierz Lubański, Robert Gadocha, Grzegorz Lato czy Zbigniew Boniek^[6].

W grudniu 1979 roku objął stanowisko dyrektora Centralnej Przychodni Sportowo-Lekarskiej w Warszawie^[14][2]. W latach 1980-1987 oraz 1991-1994 był Specjalistą Krajowym ds. medycyny sportowej. W 1980 roku kierował Zespołem medycznym na Olimpiadzie w Moskwie. Rok później (1981 r.) został wybrany na sekretarza Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej^[15].

W 1986 roku wyjechał do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie przez cztery lata pracował jako chirurg i lekarz klubowy. W latach 1987-1989 był lekarzem reprezentacji narodowej w piłce nożnej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, współpracując z brazylijskim trenerem Mário Zagallo^[16].

W latach 1998-2003 pełnił stanowisko dyrektora naczelnego Specjalistycznego Centrum Rehabilitacji i Leczenia Schorzeń Narządu Ruchu im. prof. Mariana Weissa „STOCER” w Konstancinie-Jeziornej^[17][2]. Od 1997 roku pracował jako lekarz ortopeda w Centrum Medycznym Grupy LUX MED w Warszawie^[10].

Janusz Garlicki był współredaktorem podręcznika „Traumatologia Sportowa” (dwa wydania – pierwsze w 1978 roku)^[18] oraz pierwszym redaktorem naczelnym miesięcznika Okręgowej Izby Lekarskiej „Puls”^[19]. Był również organizatorem i pierwszym przewodniczącym Sekcji Traumatologii i Medycyny Sportowej Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego^[20]. Aktywnie działał w samorządzie lekarskim, był przewodniczącym komisji: informacyjnej, ds. konkursowych oraz kształcenia ustawicznego^[19].

W 2021 roku otrzymał tytuł Członka Honorowego Polskiego Związku Piłki Nożnej^[5]. W tym samym roku powstał o nim film dokumentalny pt. Doktór Polskich Orłów w reż. Małgorzaty Szyszki^[11][6].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974 r.)^[21]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984 r.)^[6][22]
• Złota honorowa odznaka Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego (1987 r.)^[6][22]
• Złota odznaka „Za zasługi dla Miasta Stołecznego Warszawy” (2007 r.)^[6][22]
• Odznaczenie „LAUDABILIS” (godny uznania), przyznany przez Okręgową Radę Lekarską (2007 r.)^[19]
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia” (2008 r.)^[6][22]
• Medal Pamiątkowy „Pro Masovia” Marszałka Województwa Mazowieckiego (2011 r.)^[23][24]
• List gratulacyjny Bronisława Komorowskiego Prezydenta RP z okazji 75-lecia urodzin (2011 r.)^[23][24]
• Odznaczenie Zasłużony dla Polskiej Ortopedii i Traumatologii (2013 r.)^[25]
• Diamentowe Odznaczenie Polskiego Związku Piłki Nożnej (2024 r.)^[1]

• Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej^[26]
• Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego^[27]
• Członek Klubu Seniora Polskiego Związku Piłki Nożnej^[28]
• Współzałożyciel i Członek Rady Fundacji Kazimierza Górskiego^[29]
• Członek Honorowy Polskiego Związku Piłki Nożnej^[30]

• Film o Januszu Garlickim "Doktór Polskich Orłów"
• Rozmowa z Januszem Garlickim w Dzień Dobry TVN
• Wywiad z Januszem Garlickim "Doktór Polskich Orłów o kulisach ich wzlotu"
• Wywiad z Januszem Garlickim "Gdybym tylko siedział w domu, chyba bym już nie żył"