Jerzy Weyman

Jerzy Maria Weyman

Jerzy Weyman (2022)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1955 Toruń
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Doktorat	29 stycznia 1981[1]
Profesura	3 czerwca 2013
Nauczyciel akademicki, profesor
Strona internetowa

Jerzy Maria Weyman (ur. 29 kwietnia 1955 w Toruniu)^[2] − polski matematyk, profesor nauk matematycznych.

W 1973 zdobył brązowy medal w Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej w Moskwie^[3]. Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Toruniu. Jako uczeń tej szkoły zdobył brązowy medal na międzynarodowej olimpiadzie matematycznej w Moskwie w 1973^[4]. Ukończył studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1977 roku, a swoją karierę naukową rozpoczął w Instytucie Matematycznym PAN. Doktorat uzyskał w 1980 roku w Brandeis University, USA, na podstawie pracy Schur functors and resolutions of minors (Funktory Schura i rezolwenty minorów) napisanej pod kierunkiem Davida Buchsbauma (ucznia Samuela Eilenberga). Zawodowo związany z Northeastern University w Bostonie (Massachusetts, USA), gdzie pracował przez 28 lat oraz z University of Connecticut (USA). W 2013 r. otrzymał tytuł profesora^[1][5].

Jerzy Weyman jest ekspertem w obszarze algebry. Zakres jego zainteresowań jest bardzo szeroki, od algebry przemiennej i geometrii algebraicznej, poprzez algebrę homologiczną i teorię reprezentacji grup reduktywnych, po teorię reprezentacji kołczanów i teorię algebr klastrowych. Do najważniejszych jego osiągnięć należy zaliczyć m.in. badania nad teorią kompleksów Shura, geometryczną teorią desingularyzacji rozmaitości, a także rezolwent wolnych kompleksów, badania nad teorią kołczanów i teorią niezmienników.

Jest autorem ponad stu prac naukowych, wypromował szesnastu doktorów.

W latach 1987–2018 uzyskał 13 grantów U.S. National Science Foundation, Division Of Mathematical Sciences^[6]. W 2019 r. powrócił do Polski i został profesorem w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego^[2][1], uzyskując grant Polskie Powroty Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej^[7]. W Polsce otrzymał granty Narodowego Centrum Nauki: „Struktura D-modułów ekwiwariantnych” (OPUS 15, 2019–2024)^[8] i „Badania w algebrze przemiennej i teorii reprezentacji” (MAESTRO 11, 2020–2025)^[9].

W 1982 r. otrzymał Nagrodę Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla Młodych Matematyków, a w 1984 roku został (wraz z P. Pragaczem) laureatem Nagrody im. Kazimierza Kuratowskiego^[10]. W roku 2011 otrzymał Humboldt Research Prize, a w 2015 r. odebrał Medal im. Wacława Sierpińskiego przyznawany przez Uniwersytet Warszawski i Polskie Towarzystwo Matematyczne^[11][12], a w 2020 r. otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha za cykl prac z algebry dotyczących teorii syzygii oraz teorii półniezmienników reprezentacji kołczanów^[13].

• Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012. ISBN 978-83-229-3316-9. Brak numerów stron w książce
• Beata Cynkier: Kto jest kim w Polsce, wyd. PAI, Warszawa 2001, ISBN 83-223-2691-2, ISBN 978-83-223-2691-6