Kamienica Estreicherów w Krakowie

Kamienica Estreicherów
Zabytek: nr rej. A-129 z dnia 13 marca 1931[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Poselska 8–10

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Estreicherów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Estreicherów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Estreicherów”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Estreicherów”
Ziemia50°03′29,20″N 19°56′11,03″E/50,058111 19,936397

Kamienica Estreicherów (także Estreicherówka) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Poselskiej 8–10, na Starym Mieście.

Historia kamienicy

Budynek został wzniesiony na początku XIV wieku jako własność krakowskiej kapituły katedralnej. W 1339 mieszkał w nim archidiakon Jarosław. Ostatnim duchownym lokatorem kamienicy był Teodor Sołtyk, zajmujący ją od 1809. Po jego śmierci kapituła sprzedała budynek Maurycemu Rosenthalowi. W 1861 zakupiła go Helena Husarzewska, na której zlecenie został przebudowany, według projektu Feliksa Księżarskiego, na klasycystyczny pałac miejski[2]. W latach 1894–1908 był on własnością Karola (st.) i Stefanii Estreicherów[3], którzy nabyli go od Andrzeja Lubomirskiego. Od jesieni 1895 do lipca 1898 w kamienicy, w czteropokojowym mieszkaniu na drugim piętrze, wynajmowanym przez ciotkę, swoją pracownię miał Stanisław Wyspiański[4]. W 1905 w budynku ulokowano siedzibę C.K. Inspektoratu Przemysłowego[3]. W przededniu pierwszej wojny światowej jego miejsce zajęła pensja dla dziewcząt, prowadzona przez Towarzystwo Szkoły Ludowej. Po śmierci męża w 1908 Stefania Estreicherowa sprzedała kamienicę miastu. Została ona z czasem połączona wnętrzami z sąsiednim gmachem Magistratu, stając się funkcjonalnie jego częścią. Pomimo to, do dziś pozostaje ona administracyjne oddzielnym budynkiem, posiadającym własny adres. Jej pomieszczenia zajmuje Wydział Kultury Urzędu Miasta Krakowa[4].

13 marca 1931 kamienica została wpisana do rejestru zabytków wraz z całym kompleksem zabudowań Magistratu[1].

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.