Kamienica Hebdowska w Krakowie

Kamienica Hebdowska
Zabytek: nr rej. A-66 z dnia 14 września 1961[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Poselska 7
ul. Senacka 2–4

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Hebdowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Hebdowska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Hebdowska”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Hebdowska”
Ziemia50°03′28,44″N 19°56′12,72″E/50,057900 19,936867

Kamienica Hebdowska (znana także jako Pałac Hebdowski) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Poselskiej 7, na rogu z ulicą Senacką 2–4, na Starym Mieście.

Historia kamienicy

Działka pod budowę kamienicy została wytyczona około 1320, podczas nowej parcelacji Okołu. Budynek został wzniesiony około 1400, prawdopodobnie z wykorzystaniem starszej wieży mieszkalnej, przez kanonika krakowskiego i archidiakona gnieźnieńskiego Jana z Hebdowa. W I połowie XVI wieku został rozbudowany i przebudowany w stylu renesansowym. Około 1560 zastąpiono drewniany płot od zachodu obecnym murem z gankiem, a drewniane schody zastąpiono kamiennymi. Na początku XVII wieku w zachodniej części budynku znajdowała się miejska rezydencja opatów tynieckich. Na przełomie XVII i XVIII wieku kamienica została rozbudowana na zlecenie Jana Zebrzydowskiego, wzniesiono też oficynę ze stajniami. W 1754 wzniesiono z fundacji Jana Szwarcenberga Czernego oficynę boczną i przebudowano oficynę tylną. Na początku XIX wieku kamienica została przebudowana przez kanonika krakowskiego Sebastiana Sierakowskiego. Uzyskała wówczas klasycystyczną fasadę, ozdobioną dwiema półkolistymi arkadami, z których jedna stanowi wejście do sieni, oraz portal, nad którym umieszczono herb kapituły katedralnej – Trzy Korony. Ponadto zlikwidowano loggię i zbudowano nową klatkę schodową. W 1886 składy na parterze zaadaptowano na mieszkania. W latach 1959–1960 budynek przeszedł remont pod kierunkiem M. Jaroszewskiego, podczas którego odtworzono barokowe założenie ogrodowe z fontanną[2].

14 września 1961 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].

Przypisy

  1. 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2024-10-11].
  2. ↑ Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 720.
  3. ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2024-10-11].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.