Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz
| Biskup tytularny Thyatira | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1865 |
| Data i miejsce śmierci |
16 lutego 1940 |
| Biskup pomocniczy wileński | |
| Okres sprawowania |
1923–1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
23 października 1886 |
| Nominacja biskupia |
12 stycznia 1923 |
| Sakra biskupia |
10 czerwca 1923 |
| Odznaczenia | |
  | |
| Data konsekracji |
10 czerwca 1923 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz (ur. 1 lutego 1865 w Hoppeniszkach pow. Wiłkomierz na Żmudzi, zm. 16 lutego 1940 w Wilnie) – duchowny katolicki, sufragan wileński.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Szkołę średnią ukończył w Wilnie. 23 października 1886 wyświęcony na kapłana, po święceniach odbył studia w Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. Wikariusz w Witebsku i Warkowie, proboszcz w Birżagole i Mińsku oraz kapelan twierdzy w Kronsztadzie. Kanonik wileński, protonotariusz apostolski i administrator apostolski diecezji wileńskiej w latach 1907–1918.
11 stycznia 1907 roku został wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa „Oświata” w Mińsku, którego zadaniem było krzewienie polskości na mińszczyźnie, jednak już w następnym roku wyjechał z Mińska, opuszczając zarazem to stanowisko[1].
Rozwinął działalność charytatywną i oświatową wśród Polaków na Wileńszczyźnie; zwolennik jej przyłączenia do Polski. Aresztowany przez Niemców i osadzony w klasztorze w Nadrenii. 12 stycznia 1923 mianowany biskupem pomocniczym wileńskim i biskupem tytularnym Thyatira, sakrę biskupią przyjął 10 czerwca 1923 z rąk abp. Jerzego Matulewicza. Wikariusz kapitulny w latach 1925–1927.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[2]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[3]
Przypisy
- ↑ Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 34–37.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za długoletnią i ofiarną pracę społeczną i narodową”.
Bibliografia
- Bishop Kazimieras Mikalojus Michalkiewicz (ang.)
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w Latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455.
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.