Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie

Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie
Zabytek: nr rej. 95/54 z 22.04.1954[1]
kościół filialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Gościęcin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia NMP w Gościęcinie

Wezwanie

św. Brykcjusza

Położenie na mapie gminy Pawłowiczki
Mapa konturowa gminy Pawłowiczki, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie”
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego
Mapa konturowa powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Brykcjusza w Gościęcinie”
Ziemia50°17′20,38″N 17°58′29,21″E/50,288994 17,974781

Kościół św. Brykcjusza – zabytkowa, drewniana świątynia znajdująca się w Gościęcinie w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim. Należy do parafii Wniebowzięcia NMP w Gościęcinie.

Historia kościoła

Kościół wybudowano w 1661 (odnowiono w 1880), pod wezwaniem św. Brykcjusza. Pierwotnie istniała tu drewniana kaplica z 1594. Fundatorami byli Marta i Marcin Wolff – magister sztuk wyzwolonych i filozofii, właściciel wolnego sołectwa w Gościęcinie. Usytuowano go poza wsią, na niewielkim wzniesieniu. W sąsiedztwie znajduje się źródło (studnia św. Brykcjusza), któremu przypisuje się właściwości lecznicze, oraz dawna pustelnia (sprzed 1870), zamieniona obecnie na schronisko, a także dwie kaplice – neoromańska z 1870 oraz poświęcona poległym w Wielkiej Wojnie z 1916. Cała okolica określana jest przez miejscową ludność jako Bryksy[2].

Źródła kultu św. Brykcjusza w tej okolicy nie są do końca znane – być może przywieźli go koloniści z Flandrii w XIII wieku. Prawdopodobnie wzrost ruchu pątniczego do źródła był przyczyną budowy obecnego kościoła. Pomocniczy biskup wrocławski Franz Karl Neander konsekrował go w 1674.

Architektura i wnętrze kościoła

Świątynia jest orientowana, konstrukcji zrębowej na podmurówce. Wzniesiono ją na planie krzyża o trójbocznie zamkniętych ramionach i części zachodniej, dłuższej od pozostałych, z niewielką kruchtą. W północnej części umieszczono zakrystię, wydzieloną niską ścianką. Prostokątne drzwi wejściowe posiadają stare okucia. Zewnętrzne ściany pokryto gontem, podobnie jak dachy dwupołaciowe, na niższych kalenicach z wielobocznymi połaciami. Pośrodku kalenicy osadzono ośmioboczną wieżyczkę na sygnaturkę, przekrytą baniastym hełmem z latarnią, zwieńczona krzyżem.

Ołtarz główny

Wnętrze kościoła przekryte jest pozornymi sklepieniami kolebkowymi. W tęczy znajduje się barokowy krzyż z Chrystusem. Wyposażenie ołtarza głównego (obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem) i rzeźby świętych pochodzą z XVII wieku, podobnie jak barokowa, marmurowa płyta nagrobkowa. W bocznym ołtarzu umieszczono obraz św. Brykcjusza autorstwa Jana Bartela z 1896 roku. Z tego samego roku pochodzi obraz przedstawiający chrzest Jezusa w Jordanie. Chór muzyczny osadzono, na czterech słupach.

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.
  2. ↑ Anna Steuer, Sacrum i użytkowość zespołu sakralnego św. Brykcjusza (woj. opolskie), 2012, DOI: 10.54264/0031 [dostęp 2024-02-28].

Bibliografia

  • Opolskie kościoły drewniane, Danuta Emmerling (red.) i inni, Opole: Śląskie Wydawnictwo Adan, 2006, ISBN 83-915371-9-6, ISBN 978-83-915371-9-0, OCLC 749504946.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.