Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej w Lubinie

Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej
Zabytek: nr rej. A-319 z dnia 20 lipca 2007[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lubin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Matki Bożej Jasnogórskiej

Wezwanie

Matka Boża Jasnogórska

Wspomnienie liturgiczne

28 sierpnia

Położenie na mapie gminy Międzyzdroje
Mapa konturowa gminy Międzyzdroje, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej”
Ziemia53°52′50″N 14°25′59″E/53,880556 14,433056

Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej w Lubinie – zabytkowy[1] neogotycki[2] rzymskokatolicki kościół parafialny z 1862[2] roku w Lubinie, w województwie zachodniopomorskim, na Wyspie Wolin. Mieści się na wzniesieniu przy ulicy Głównej. Należy do dekanatu Świnoujście.

Wnętrze świątyni - witraże

Historia

Pierwotnie w tym miejscu znajdował się kościół św. Mikołaja[3]. Już w XII wieku w Lubinie św. Otton z Bambergu przeprowadzał chrzty Wolinian. Obecna świątynia w Lubinie została wybudowana w latach 1858 – 1861[2] lub 1862[1][4]. W czasach powojennych kościół został poświęcony 8 lutego 1948 roku przez księdza Aleksandra Jaworskiego. Parafia została erygowana 25 grudnia 1987 roku, a prowadzone od 1988 roku księgi metrykalne są przechowywane w świątyni[2]. Kościół został wpisany do rejestru zabytków o nr rej.: A-319 z 20 lipca 2007 roku[1].

Opis

Jest to kościół neogotycki, orientowany, jednonawowy wzniesiony z cegły[4] na planie prostokąta o wymiarach 24 x 13 metrów z trójbocznie zamkniętym prezbiterium[2]. Szczyty wschodni i zachodni wyróżniają się schodkowaną i blendowaną strukturą[2].

W części zachodniej kościoła wznosi się strzelista ceglana, kwadratowa czterokondygnacyjna wieża z nieczynnym zegarem. Zakończona jest czterema szczytami i zwieńczona ośmiobocznym hełmem, mieści trójuskokowy portal. Budynek przykrywa siodłowy dach, a ostrołukowe okna dodają mu charakterystycznego gotyckiego wyrazu[2]. Okna zdobią witraże z postaciami świętych i błogosławionych, w tym bł. Jana Pawła II, św. Faustyny Kowalskiej, św. Jadwigi, św. Stanisława Kostki, św. brata Alberta, św. Maksymiliana Marii Kolbego i św. Wojciecha[2].

Wnętrze kościoła zdobi drewniany, belkowany strop, wsparty na filarach, które dzielą przestrzeń na trzy nawy[2]. Wzdłuż ścian północnej, południowej i zachodniej znajdują się XIX-wieczne empory chórowe[2]. Witraże w prezbiterium, wykonane zostały w 1981 roku według projektu Ireny Kisielewskiej. Przedstawiają Matkę Boską Częstochowską z widokiem Jasnej Góry, św. Piotra Apostoła jako rybaka oraz św. Ottona Biskupa w biskupich szatach z pastorałem. Pod nimi umieszczono kopie obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, a w centralnym punkcie prezbiterium znajduje się tabernakulum[2].

Kościół posiada chrzcielnicę z XIX wieku wykonaną ze sztucznego kamienia oraz granitową kropielnicę[2]. W świątyni znajdują się również obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa[2]. W świątyni można również zobaczyć figurę św. Antoniego Padewskiego w habicie franciszkańskim, trzymającego w jednej dłoni książkę z figurką Jezusa, a w drugiej gałązki lilii. Na ścianach kościoła rozmieszczone są stacje Drogi Krzyżowej[2]. We wnętrzu kościoła przy wejściu usytuowana ejst chrzcielnica z czasów misji biskupa bamberskiego św. Ottona, która została wykonana z neolitycznych żaren.

Obok kościoła rośnie wiekowa lipa „Babki Proszalne” będąca pomnikiem przyrody, obwód jej pnia wynosi 750 cm[5]. Przy kościele zachowały się fragmenty dawnego przykościelnego cmentarza niemieckiego.

Przypisy

Bibliografia

  • Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012, s. 258. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.