Kochów (województwo świętokrzyskie)

Kochów
wieś
Ilustracja
Miejscowość na mapie gminy Opatów
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Opatów

Liczba ludności (2021)

124[1]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-500[2]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0801556[3]

Położenie na mapie gminy Opatów
Mapa konturowa gminy Opatów, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kochów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kochów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kochów”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kochów”
Ziemia50°46′21″N 21°22′02″E/50,772500 21,367222[4]

Kochówwieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów[3][6].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Integralne części wsi Kochów[3][6]
SIMCNazwaRodzaj
0801562Kochówekczęść miejscowości

Historia

Kochów (w dokumentach Cochonow), wieś, w powiecie opatowskim. W r. 1191 daje dziesięcinę kolegiacie sandomierskiej (Kodeks małop.)[7].

Wieś włościańska i folwark w powiecie opatowskim w gminie Modliborzyce, w parafii Strzyżowice, leżąca w odległości 5 wiorst od Opatowa.
W roku 1827 Kochów i Kochówek były wsiami prywatnymi: w Kochowie było 11 domów i 71 mieszkańców, natomiast w Kochówku 4 domy i 29 mieszkańców[8]. W roku 1880 wieś liczyła 7 domów i 56 mieszkańców, a folwark 4 domy i 50 mieszkańców[9].

W wieku XV Kochów należał do Jana Kochanowskiego (prawdopodobnie dziadka poety Jana Kochanowskiego) i Piotra Strzyżowskiego. W wieku XVII Kochów wraz z Gajem, w którym urodził się poeta Wespazjan Kochowski, był w rękach rodziny Maciejowskich[9].

Z kolei folwark Kochów wraz z attynencją las witosławski pod koniec XIX w. obejmował 400 mórg ziemi, z czego grunty orne i ogrody stanowiły 327 mórg, lasy - 47, łąki - 12 mórg, pastwiska - 4, a nieużytki i place - 11 mórg. Znajdowało się tam także 15 budynków drewnianych[9].

Według spisu powszechnego z roku 1921 Kochów kolonia w gminie Modliborzyce liczył 38 domów, 226 mieszkańców. Obok niego wieś Kochówek (obecnie część Kochowa) posiadała domów 7 i 43 mieszkańców[10].

Przypisy

  1. Strona gminy. Statystyka mieszkańców w dniu 2021-01-31 s. 26
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 486 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-14].
  4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 55336
  5. Jednostki organizacyjne gminy Opatów. Urząd Gminy Opatów. [dostęp 2015-04-14].
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-14].
  7. Kochów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 98.
  8. Tabela. Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa.
  9. 1 2 3 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IV [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2025-05-13].
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-04-15].