Konstytucja Kuby

Konstytucja Republiki Kubańskiej – najwyższy akt prawny (ustawa zasadnicza) Republiki Kuby, przyjęty 22 lipca 2018 przez Zgromadzenie Narodowe Władzy Ludowej, zatwierdzony 24 lutego 2019 w referendum, proklamowany przez Zgromadzenie Narodowe 10 kwietnia 2019.

Projekt nowej konstytucji został przygotowany przez komisję, na której czele stał pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Kuby Raúl Castro^[1]. Trafił on następnie pod obrady Zgromadzenia Narodowego, które przyjęło go jednogłośnie. Kolejnym etapem były konsultacje publiczne, podczas których zorganizowano ponad 110 tys. spotkań, gdzie wypowiadało się ok. 8 milionów obywateli^[2][3]. Konstytucja została poddana pod ogólnokrajowe referendum 24 lutego 2019 i zatwierdzona, przy ok. 87% głosów "za"^[2][4]. Następnie 10 kwietnia 2019 Zgromadzenie Narodowe proklamowała nową ustawę zasadniczą. Została ogłoszona tego samego dnia i weszła w życie. Tym samym moc obowiązującą utraciła konstytucja Kuby z 1976.

Wśród reform kubańskiej ustawy zasadniczej znalazło się m.in.^[5][6]:

• Uznanie ściśle regulowanej własności prywatnej;
• Przywrócenie stanowisk prezydenta i premiera Kuby jako stanowisk odrębnych od przewodniczącego Rady Państwa i ministrów;
• Ustanowienie Przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Władzy Ludowej Przewodniczącym Rady Państwa;
• Utworzenie stanowiska burmistrza obok stanowiska przewodniczącego zgromadzenia miejskiego;
• Ustanowienie wymogu wyrażenia zgody przez lokalne władze miejskie mianowanych przez prezydenta gubernatorów prowincji;
• Uznanie zmiany klimatu i zagrożenia z nią związanego;
• Ustanowienie rad prowincji;
• Ustanowienie limitu dwóch kadencji dla prezydenta;
• Zakaz dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, orientację seksualną, tożsamość płciową lub niepełnosprawność.
• Przywrócenie domniemania niewinności w systemie wymiaru sprawiedliwości, ostatnio przewidziane w konstytucji z 1940 r.
• Zwiększenie liczby artykułów ze 137 do 224.