Kudłatka dolinowa

Kudłatka dolinowa

Lasiodora franciscana
Bertani, 2023
Samiec
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Theraphosinae
Rodzaj	kudłatka
Gatunek	kudłatka dolinowa

Kudłatka dolinowa^[1] (Lasiodora franciscana) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemiczny dla wschodniej Brazylii.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2023 roku przez Rogéria Bertaniego^[3][2] na łamach „Zootaxa”. Jako lokalizację typową wskazano Guaraní de Goiás w brazylijskim stanie Goiás. Epitet gatunkowy pochodzi od rzeki São Francisco, w której to dolinie występuje ów pająk^[2].

Wyniki przeprowadzonej przez Bertaniego w 2023 roku analizy kladystycznej wskazują na zajmowanie przez omawiany gatunek pozycji siostrzanej dla L. sertaneja^[2].

Pająk duży. U przykładowego samca karapaks ma 21,3 mm długości i 19,9 mm szerokości, a opistosoma (odwłok) 19,6 mm długości i 14,6 mm szerokości, natomiast u przykładowej samicy karapaks ma 27,2 mm długości i 24,8 mm szerokości, a opistosoma 31,8 mm długości i 21,1 mm szerokości^[2].

Karapaks jest czarny, z wierzchu porośnięty krótkimi, beżowymi, szarawymi, niebieskawymi lub fioletowawymi szczecinkami, a przy krawędziach długimi szczecinkami jasnobrązowymi. Szczękoczułki są czarne z szczecinkami barwy takiej jak na karapaksie, u samca zaopatrzone w 14, a u samicy w 12 zębów na przedniej krawędzi bruzdy, u obu płci ponadto z drobnymi ząbkami u jej nasady. Szczęki mają między 250 a 280 kuspuli w brzuszno-wewnętrznych narożach, a warga dolna między 100 a 140 kuspuli; zarówno szczęki, jak i warga są rudobrązowe. Rudobrązowe sternum porastają krótkie, ciemnobrązowe szczecinki. Odnóża są czarne z rzadkimi szczecinkami barwy takiej jak na karapaksie, z jaśniejszymi paskami na udach, rzepkach, goleniach i nadstopiach oraz z białawymi obrączkami na szczytach członów. Pierwsza i czwarta ich para są najdłuższe, a trzecia najkrótsza. Kolcopodobne szczecinki aparatu strydulacyjnego na tylno-bocznych powierzchniach szczęk ograniczone są do ich rejonów odsiebno-górnych. Biodra pierwszej i drugiej pary mają kolcowate szczecinki strydulacyjne na powierzchniach przednio-bocznych, ale nie na tylno-bocznych. Stopy wszystkich par oraz nadstopia pary pierwszej i drugiej mają skopule na całej długości, natomiast nadstopia pary trzeciej mają je na połowie długości, a pary czwartej w odsiebnej ⅓. Opistosoma (odwłok) jest czarna, obficie porośnięta długimi, rudymi szczecinkami. U obu płci obecne są włoski drażniące typu I i III^[2].

Nogogłaszczki samca mają gruszkowaty bulbus ze zgrubiałym, nieco krótszym od tegulum i lekko bocznie spłaszczonym w części odsiebnej embolusem o wyraźnie ząbkowanym kilu retrolateralnym. Genitalia samicy zawierają dwie bardzo krótkie, oddzielone silnie zesklerotyzowanym rejonem spermateki o szypułkach nieco węższych niż kwadratowawe części nabrzmiałe^[2].

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla wschodniej Brazylii, znany ze stanów Bahia, Goiás, Dystryktu Federalnego, Minas Gerais i São Paulo. Zamieszkuje niewielkie obszary zalesione w obrębie ekoregionu cerrado. Znajdywany m.in. w jaskiniach i termitierach^[2].