Laemophloeus kraussi

Laemophloeus kraussi – gatunek chrząszcza z rodziny Laemophloeidae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1897 roku przez Ludwiga Ganglbauera^[1].

Chrząszcz o mocno spłaszczonym grzbietobrzusznie ciele długości od 2,9 do 4 mm, nieco węższym w zarysie niż u podobnego L. monilis. Oskórek jest lśniący, praktycznie nagi^[2].

Głowa jest czerwonobrunatna do czarnobrunatnej, szeroka, o krótkich, ale rzucających się w oczy żeberkach przyocznych. U samca żuwaczki są silniej rozwinięte, a rozprostowane ku tyłowi czułki sięgają poza połowę długości pokryw. Samica ma żuwaczki zwyczajnie wykształcone, a rozprostowane ku tyłowi czułki nie osiągają połowy długości pokryw. Ponadto u samicy występuje wyraźnie wyodrębniona, trójczłonowa buławka^[2].

Przedplecze jest sercowate, dwukrotnie szersze niż dłuższe, jednolicie czarnobrunatne, co najwyżej po bokach lekko rozjaśnione. Krawędzie boczne ma lekko powcinane, opatrzone niewielkimi ząbkami. Punkty na jego powierzchni są wyraźne, okrągłe i grubsze niż na głowie, gęściej niż u L. monilis rozmieszczone. U samca przedplecze jest tak szerokie jak głowa i w przedniej części tak szerokie jak podstawa pokryw, u samicy zaś nieco szersze od głowy i w przedniej części węższe od podstawy pokryw. Pokrywy są od 1,7 do 1,9 raza dłuższe niż szerokie. Ubarwienie mają czerwonobrunatne do czarnego z wąską, żółtawą plamą niewykraczającą poza drugi międzyrząd. Stopy ostatniej pary u samicy zbudowane z pięciu, a u samca z czterech członów. Stopy par pozostałych są pięcioczłonowe u obu płci^[2].

Owad saproksyliczny. Związany jest z drzewami liściastymi – brzozami, bukami i wiązami. Bytuje pod luźną korą, w obumierających gałęziach i w leżącym na ziemi chruście^[3].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Francji, Niemiec, Polski, Czech, Słowacji, Rumunii, Ukrainy i zachodniej Rosji^[1]. W Polsce jest bardzo rzadki; odnotowano go na trzech stanowiskach: w Tatrach, na Dolnym Śląsku i w Bielinku^[3][4]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek zagrożony wymarciem (EN)^[5].