Luszyca
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
178,7 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2021) |
22[1] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-230[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0803667[3] |
Położenie na mapie gminy Połaniec _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
 50°27′41″N 21°19′27″E/50,461389 21,324167[4] | |
Luszyca – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Połaniec[3][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W latach 1867–1954 w granicach administracyjnych gminy Tursko (natenczas była wioską włościańską z kolonistami niemieckimi); a w granicach obecnej gminy Połaniec dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.
Wieś zlokalizowana jest przy drodze krajowej nr 79.
Historia
Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod koniec XIX wieku[6].
LUSZYCA, wieś włościańska, powiat sandomierski, gmina Tursko, parafia Sielec, od Sandomierza wiorst 37; gruntu 258 mórg, 142 mieszkańców, 17 domów. Porównaj Długosz, Liber beneficiorum, II, 450.
Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. V.
Luszyca w 1867 roku wchodził w skład gminy Tursko, z urzędem gminy w Strużkach. Sądem okręgowym dla gminy był IV Sąd Okręgowy w Staszowie (tam też była stacya pocztowa). Gmina miała 8 781 mórg rozległości ogółem (w tym 5 083 mórg włościańskich) i 4 613 mieszkańców (w tym 1,4% pochodzenia żydowskiego, tj. 63 żydów). W skład gminy wchodziły jeszcze: Antoszówka, Dąbrowa, Matyaszów, Nakol, Niekrasów, Niekurza, Okrągła, Ossala, Pióry, Rudniki, Szwagrów, Strużki, Sworoń, Trzcianka, Tursko Małe, Tursko Wielkie, Tursko Wola, Zaduska Kępa i Zawada[7].
Wioska zamieszkała przez osadników niemieckich. W 1884 roku ówczesna siedziba parafii ewangelickiej Jednoty małopolskiej Sielec (administracyjnie w powiecie stopnickim, gminie Oględów; parafii rzymskokatolickiej Koniemłoty), leży niedaleko Staszowa. W momencie likwidacji zboru Sieleckiego jego obowiązki przejmuje parafia Czermin; by w okresie reaktywowanej II Rzeczypospolitej być stałą parafją ewangielicką Jednoty małopolskiej ówczesnej Luszycy, w tym 48 ewangelików, z których 33 uznawało się za kolonistów Niemców.
Demografia
Współczesna struktura demograficzna wioski Luszyca na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku[8]:
Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80+ I. OGÓŁEM os. 29 5 2 3 5 6 4 2 2 – odsetek % 100 17,2 6,9 10,3 17,2 20,7 13,8 7 6,9 1. WEDŁUG PŁCI A. Mężczyzn os. 18 4 2 3 3 4 1 1 – – odsetek % 62,1 13,8 6,9 10,3 10,3 13,8 3,5 3,5 – B. Kobiet os. 11 1 – – 2 2 3 1 2 – odsetek % 37,9 3,4 – – 6,9 6,9 10,3 3,5 6,9
Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet I. OGÓŁEM os. 29 18 11 – odsetek % 100 62,1 37,9 1. W WIEKU A. Przedprodukcyjnym os. 3 2 1 – odsetek % 10,3 6,9 3,4 B. Produkcyjnym os. 19 15 4 – odsetek % 65,6 51,8 13,8 a. mobilnym os. 9 8 1 – odsetek % 31 27,6 3,4 b. niemobilnym os. 10 7 3 – odsetek % 34,6 24,2 10,4 C. Poprodukcyjnym os. 7 1 6 – odsetek % 24,1 3,4 20,7
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Luszycy zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[9] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada POŁANIEC
- Luszyca
- Antoszówka — pole
- Kopaliny — łąka, las, bagno
- Michlowe Krzaki — krzaki, pole
Uwagi
Przypisy
- ↑ Wieś Luszyca w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., kwiecień 2014, s. 685 [zarchiwizowane 2014-05-27].
- 1 2 GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70798
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Luszyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 486.
- ↑ Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. XII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1892, s. 657.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1970, s. 34, 77-96.
Literatura
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1970.
