Marek Arnsztajn
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Marek Arnsztajn (spotykane również Arnstein, Arnsztein lub Arnsztejn, ur. 13 października 1855 w Lublinie, zm. 26 kwietnia 1930 w Warszawie) − polski lekarz, działacz polityczny i społeczny pochodzenia żydowskiego, mąż poetki Franciszki Arnsztajnowej.
Życiorys
Syn Saula Arnsztajna i jego drugiej żony, Maryanny z d. Perec[1].
Maturę zdał w 1876 roku w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Lublinie[2], następnie rozpoczął studia medyczne na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je z tytułem doktora nauk medycznych w kwietniu 1883 roku, po czym przez kolejny rok uzupełniał edukację we Wiedniu, Berlinie i Paryżu[1]. Do Lublina powrócił w maju 1884 roku, rozpoczynając tam praktykę lekarską. Po krótkim okresie pracy jako ordynator w szpitalu św. Jana i Szpitalu Żydowskim otworzył prywatny gabinet lekarski, specjalizując się w ginekologii[1].[2]
Interesował się najnowszymi zdobyczami medycyny, na przykład w 1891 roku przebywał w Berlinie, studiując metody leczenia gruźlicy opracowane przez Roberta Kocha. Był członkiem Stowarzyszenia Lekarzy Polskich oraz Lubelskiego Towarzystwa Lekarskiego (członek honorowy od 1920). W 1913 roku reprezentował LTL na Międzynarodowym Kongresie Lekarskim w Londynie[1][2]. Rok później został członkiem komitetu organizacyjnego II Zjazdu Lekarzy Prowincjonalnych, obradującego w Lublinie w dniach 31 maja i 1 czerwca 1914 roku[3]. W ramach swej działalności naukowej wygłaszał referaty, publikowane później w czasopismach specjalistycznych[1][3].
Jako społecznik był współzałożycielem lubelskiego Towarzystwa Szerzenia Oświaty „Światło” i Rady Szkolnej[3]. Prowadził działalność charytatywną wśród ubogich mieszkańców miasta[1]. Poza działalnością zawodową i społeczną zajmował się również polityką, początkowo konspiracyjnie, od 1905 roku jawnie, jako członek Postępowej Demokracji[3]. Z jej ramienia startował w wyborach do Dumy Państwowej w 1906 roku, przegrywając w ich części gubernialnej[3][2]. W 1919 roku złożył akces do udziału w Pierwszym Walnym Zjeździe Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, nie mógł jednak wziąć z nim udziału, zamiast tego wystosował telegram popierający inicjatywę[3].
Zmarł po długiej chorobie w 1930 roku w Warszawie. 28 kwietnia 1930 roku ostał pochowany na nowym cmentarzu żydowskim w Lublinie, jego pogrzeb stał się manifestacją patriotyczną[3], uczestniczyć w nim miało nawet 10 tysięcy osób[2].
9 stycznia 1885 roku ożenił się z Franciszką z d. Meyerson. Z małżeństwa miał syna Jana (zm. 1934) i córkę Stefanię (zm. 1942)[1].
Przypisy
Bibliografia
- Słownik biograficzny miasta Lublina. Tom 1, Tadeusz Radzik (red.), Jan Skarbek (red.), Adam Andrzej Witusik (red.), Lublin: Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1993, ISBN 83-227-0564-6, OCLC 749933245.
- Sławomir Jacek Żurek, Arnsztajn (Arnsztejn, Arnsztein, Arnstein) Marek (Mordko), [w:] Sylwetki Żydów lubelskich: leksykon, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2019, ISBN 978-83-7306-844-5 [dostęp 2025-03-25].