Maurice Ravel

Maurice Ravel

Maurice Ravel
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1875 Ciboure
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 1937 Paryż
Instrumenty	fortepian
Zawód	kompozytor
Odznaczenia

Joseph-Maurice Ravel (wym. [ʒɔzɛf mɔʁis ʁavɛl]) (ur. 7 marca 1875 w Ciboure, zm. 28 grudnia 1937 w Paryżu) – francuski kompozytor i pianista, jeden z przedstawicieli impresjonizmu. Choć większość jego dzieł stanowią pieśni i utwory fortepianowe, to najbardziej znane są jego utwory orkiestrowe, a przede wszystkim Boléro.

Jego styl muzyczny charakteryzował się subtelną rytmiką, bogatą harmonią i wyrafinowaną orkiestracją. Utwory Ravela wymagają od instrumentalistów brawury wykonawczej.

Pochodził z kulturowo mieszanej rodziny. Jego ojciec miał szwajcarskie pochodzenie, a matka była Baskijką. Uczyniło to go wrażliwym na kultury narodowe i regionalne. W twórczości Ravela można znaleźć inspiracje muzyką hiszpańską w Rapsodii hiszpańskiej czy operze Godzina hiszpańska, oraz orientalną w Szeherezadzie. W jego muzyce zdarzają się wyraźne nawiązania do Potężnej Gromadki: Taniec wojenny zamykający I suitę Dafnis i Chloe przypomina Taniec kurcząt w skorupkach z Obrazków z wystawy, wcześniej w balecie pojawia się reminiscencja Tańców połowieckich z Kniazia Igora Borodina. Ravela, podobnie jak Debussy’ego, zafascynowała oryginalność muzyki rosyjskiej, która w początkach XX wieku była popularna wśród paryskiej publiczności.

Odbył studia w Konserwatorium Paryskim w latach 1889–1895 i ponownie w 1897–1905. Pięciokrotnie w czasie pobytu w konserwatorium próbował zdobyć prestiżową nagrodę Prix de Rome, jednak bez rezultatu. Po przegranej w 1905 roku wycofał się z konserwatorium.

W początkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem romantyków, w szczególności Emmanuela Chabriera oraz modernisty Erika Satie, których poznał osobiście. W późniejszych latach był pionierem impresjonizmu, a jednocześnie rywalem Claude’a Debussy’ego w pierwszeństwie do miana prekursora tego stylu w muzyce. W powojennym (po I wojnie światowej) okresie twórczości zbliża się do neoklasycyzmu.

• Order Leopolda (Belgia) – 1926^[1]
• Order Karola I (Rumunia) – 1932^[1]
• Komandor z Gwiazdą Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) – 1932^[1]

W 1920 roku został przedstawiony do odznaczenia Legią Honorową, jednak odmówił jej przyjęcia^[2].

Ravel komponował przy fortepianie, następnie rozpisywał gotowy utwór na orkiestrę. Wiele swoich miniatur fortepianowych po latach opracował na orkiestrę. Instrumentował również utwory innych kompozytorów, np. cykl miniatur fortepianowych Obrazki z wystawy Modesta Musorgskiego. Jest twórcą instrumentacji kadysza na skrzypce i fortepian.

• kolorystyka

• Vladimir Jankélévitch: Ravel. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1977. Brak numerów stron w książce
• Bogusław Schaeffer: Maurice Ravel, [w:] Kompozytorzy XX wieku, TOM I Od Mahlera do Szostakowicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1990. ISBN 83-08-01832-7. Brak numerów stron w książce

• Maurice Ravel – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Maurice Ravel – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
• Maurice Ravel Frontispice. maurice-ravel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-17)]. (ang.).
• Maurice Ravel – nuty w bibliotece Polona