Mejrany
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Ignalino |
| Populacja (2021) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |
 55°20′20″N 26°04′41″E/55,338889 26,078056 | |
Mejrany (lit. Meironys) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Ignalino.
Historia
W czasach zaborów wieś w gminie Daugieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku miała 149 mieszkańców w 14 domach[1]. W 1905 roku liczyła 158 mieszkańców[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Daugieliszki.
W 1931 w 21 domach zamieszkiwało 121 osób[3].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Połusze. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Ignalinie[4].
Umiejscowiona była tu strażnica KOP „Mejrany”. W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[5].
Przypisy
- ↑ Mejrany, wieś, powiat święciański, gmina Daugieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 243.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1023.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
Bibliografia
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Linki zewnętrzne
- Mejrany, wieś, powiat święciański, gmina Daugieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 243.