Michalino (rejon ignaliński)
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Ignalino |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
Michalino (lit. Mikalinė) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Ignalino.
Historia
W czasach zaborów zaścianek w gminie Daugieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku miał 13 mieszkańców w 1 domu[1]. W 1905 roku dwór liczył 16 mieszkańców, 439 dziesięcin, własność Chartuga[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Daugieliszki.
W 1931 w 8 domach zamieszkiwało 71 osób[3].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Przyjaźni. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Ignalinie[4].
Była tu umiejscowiona strażnica KOP „Michalino”. W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[5].
Przypisy
- ↑ Michalin, wieś, powiat święciański, gmina Daugieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 295.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1028.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
Bibliografia
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Linki zewnętrzne
- Michalin, wieś, powiat święciański, gmina Daugieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 295.

_location_map.png)