Mennica w Złotym Stoku

Mennica w Złotym Stoku
Zabytek: nr rej. A/5199/806/ z dnia 14.05.1981
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Złoty Stok

Adres

pl. Kościelny 1

Typ budynku

mennica

Rozpoczęcie budowy

1510

Ukończenie budowy

1520

Położenie na mapie Złotego Stoku
Mapa konturowa Złotego Stoku, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Mennica w Złotym Stoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Mennica w Złotym Stoku”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Mennica w Złotym Stoku”
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego
Mapa konturowa powiatu ząbkowickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Mennica w Złotym Stoku”
Położenie na mapie gminy Złoty Stok
Mapa konturowa gminy Złoty Stok, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Mennica w Złotym Stoku”
Ziemia50°26′31,98″N 16°52′24,36″E/50,442217 16,873433

Mennica w Złotym Stoku – mennica działająca w Złotym Stoku w latach 1520-1621. W późniejszych latach pełniła funkcje urzędu górniczego, sądowego oraz gimnazjum chemicznego.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków: mennica, ob. mieszkania, pl. Kościelny 1, XVI, XIX, nr rej.: A/5199/806/WŁ z 14.04.1981[1]

Architektura

Jest to budynek pierwotnie zbudowany z cegły i kamienia z dachem pokrytym dachówką otoczony kamiennym murem. Główne wejście na wewnętrzny dziedziniec prowadziło przez korytarz zamknięty z obu stron bramami. Z piwnicy mennicy prowadził wąski i niski tunel do krypty pod kościołem ewangelickim. Dzięki swojej architekturze, mennica została zbudowana w taki sposób, który pomógł jej uchronić się przed rabusiami[2][3].

Historia

Wybudowana mennica w 1520 roku rozpoczęła bicie monet. Wcześniej miejscem produkcji monet był zamek. Ród Podiebradów monety bił do 1570 roku. Wilhelm z Rožemberku, właściciel miasta dostał prawo na bicie monet w 1581 do swojej śmierci w 1592 r. Do 1595 roku w mennicy monety bite były przez brata magnata Piotra Wocka. Następnym właścicielem był książę Joachim Fryderyk. Po wojnie trzydziestoletniej w mennicy znajdowała się probiernia. W latach 1769– 1779 w budynku mennicy mieścił się Wyższy Urząd Górniczy, który zarządzał wszystkimi kopalniami na Śląsku, a po nim Deputacja Górnicza[4]. Do 1903 roku mieścił się w budynku Sąd Miejski, a po wojnie, w latach 1947– 1949 uczyli się w niej uczniowie Gimnazjum Chemicznego. Obecnie jest to budynek mieszkalny[3][2][5].

Władcy bijący monety w mennicy

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 302 [dostęp 2025-04-26].
  2. 1 2 3 Tadeusz Mikoś, Eugeniusz Salwach, Janusz Chmura, Jerzy Tichanowicz: Złoty Stok Najstarszy ośrodek górniczo-hutniczy w Polsce. Kraków: Wyd. AGH, 2009, s. 49–50. ISBN 978-83-7464-191-3. (pol.).
  3. 1 2 3 Mennica w Złotym Stoku | Złoty Stok [online], zlotystok.salwach.pl [dostęp 2023-07-25].
  4. ↑ Zabytki - Miasto i Gmina - Strona internetowa Urzędu Gminy w Złotym Stoku [online], www.zlotystok.pl [dostęp 2023-07-25].
  5. ↑ Piotr Romanowski, Złoty Stok. Podróż przez historię pięknego miasta w górach, Złoty Stok: Usługi Turystyczne „Aurum” Elżbieta Szumska, 2014, s. 101, ISBN 978-83-940141-1-7, OCLC 894985595 [dostęp 2023-03-31].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.