Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tokio
![]() Plakat Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Tokio | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1985 |
| Zasięg |
Japonia i zagranica |
| Dyrektor |
Tom Yoda |
Położenie na mapie Japonii ![]() | |
| 35°41′21,8400″N 139°41′30,1200″E/35,689400 139,691700 | |
| Strona internetowa | |
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tokio (jap. 東京国際映画祭 Tōkyō Kokusai Eigasai), w skrócie TIFF (ang. Tokyo International Film Festival) – festiwal filmowy odbywający się w stolicy Japonii od 1985 roku[1]. W latach 1985–1991 impreza odbywała się raz na dwa lata, a później organizowano ją już corocznie. Uznawany jest za drugi (po szanghajskim) największy festiwal filmowy na kontynencie azjatyckim. Jest też jedynym japońskim festiwalem filmowym akredytowanym przez FIAPF.
W ostatnich latach impreza odbywała się pod koniec października w tokijskim kompleksie Roppongi Hills.
Nagrody
Główną nagrodą przyznawaną na festiwalu jest Grand Prix, przyznawane już od pierwszej edycji przez międzynarodowe jury. Nagroda ma również wymiar finansowy – w 2023 r. zwycięzca odebrał 3 mln jenów[2]. Do stale przyznawanych wyróżnień należą też nagrody za reżyserię, rolę męską i żeńską, a także nagroda specjalna jury.
Statystyki
Najwięcej filmów nagrodzonych Grand Prix w Tokio pochodziło jak dotychczas z Francji i z Chin (po 4 tytuły). Jedynym reżyserem dwukrotnie wyróżnionym głównym festiwalowym trofeum jest Izraelczyk Nir Bergman[3][4]. Trzykrotnie twórcami nagrodzonych filmów były kobiety: Caroline Link, Lorraine Lévy i Kaltrina Krasniqi[5].
Polscy twórcy filmowi jak dotychczas nie sięgnęli po główną nagrodę na festiwalu. Niemniej jednak zdobywali liczne wyróżnienia w pozostałych kategoriach. Na MFF w Tokio nagrodzono takie polskie tytuły, jak: Grający z talerza (1995) Jana Jakuba Kolskiego, Cwał (1996) Krzysztofa Zanussiego, Sztuczki (2007) Andrzeja Jakimowskiego, Cztery noce z Anną (2008) Jerzego Skolimowskiego oraz Pod Mocnym Aniołem (2014) Wojciecha Smarzowskiego.
Laureaci festiwalu
| Rok (Edycja) |
Przewodniczący jury | Laureaci nagród | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Grand Prix | Najlepszy reżyser Film |
Najlepszy aktor Film |
Najlepsza aktorka Film |
Nagroda Specjalna Jury | ||
| 1985 (1.) |
reż. Shinji Sōmai |
– Czas stanął w miejscu |
Nagrody nie przyznano. | reż. Jean Beaudry i François Bouvier / reż. Héctor Babenco | ||
| 1987 (2.) |
reż. Wu Tianming |
– Kołowrotek |
– Stara studnia |
– Dobra żona |
reż. Bill Forsyth | |
| 1989 (3.) |
reż. Rajko Grlić |
– Lato białych róż |
– Sucha biała pora |
– Dewizówka |
reż. Piotr Todorowski | |
| 1991 (4.) |
reż. John Sayles |
– The Commitments |
– Wynocha! |
– Święto wiosny |
reż. Edward Yang / reż. Huang Jianzhong | |
| 1992 (5.) |
reż. Chung Ji-young |
– Biała odznaka |
– Dotknięcie ręki |
– Przepiórki w płatkach róży |
reż. Mitsuo Yanagimachi | |
| 1993 (6.) |
reż. Tian Zhuangzhuang |
– Więzy krwi |
– Ostatnia piosenka |
– Younger i Younger / – Błękitny latawiec |
reż. Steven Zaillian | |
| 1994 (7.) |
reż. Yim Ho |
– Dzień, w którym zgasło słońce |
– Plecami do siebie, twarzą w twarz |
– Niebezpieczna kobieta |
reż. Kon Ichikawa | |
| 1995 (8.) |
Nagrody nie przyznano. | – Płatny morderca |
Nagrody nie przyznano. | – Chrystus z Nankinu |
reż. Jan Jakub Kolski | |
| 1996 (9.) |
reż. Jan Svěrák |
– Król masek |
– Król masek |
Marie Theisen – Niedzielne anioły |
reż. Vicente Aranda / reż. Krzysztof Zanussi | |
| 1997 (10.) |
reż. Caroline Link / reż. Ademir Kenović |
– Zamknięty krąg |
– Kuracja |
– Szmer młodości |
reż. Mark Herman | |
| 1998 (11.) |
reż. Alejandro Amenábar |
– Porachunki |
– Uczeń szatana |
– Dom gejsz |
reż. Garin Nugroho | |
| 1999 (12.) |
reż. Chang Tso-chi |
– Oniegin |
– Samotne |
– Samotne |
reż. Park Jong-won | |
| 2000 (13.) |
reż. Alejandro González Iñárritu |
– Amores perros |
– Mondialito |
– Król żyje |
reż. Hong Sang-soo | |
| 2001 (14.) |
reż. Gjergj Xhuvani |
– Pod księżycową poświatą / – Hasła |
– Anioł śmierci |
– Hasła |
reż. Reza Mirkarimi | |
| 2002 (15.) |
reż. Nir Bergman |
– Sass |
– Skins |
– Angela |
reż. Yûji Nakae | |
| 2003 (16.) |
reż. Huo Jianqi |
– Santa Smokes |
– Nuan |
– Wibrator / – Santa Smokes |
reż. Bachtijar Chudojnazarow | |
| 2004 (17.) |
reż. Juan Pablo Rebella i Pablo Stoll |
– Prezydencki fryzjer |
– Schizol |
– Whisky |
reż. Lu Chuan | |
| 2005 (18.) |
reż. Kichitaro Negishi |
– Co przynosi śnieg |
– Co przynosi śnieg |
– Rozmowy z innymi kobietami / – Ty i ja |
reż. Hans Canosa | |
| 2006 (19.) |
reż. Michel Hazanavicius |
– Mała miss |
– Maurice Richard |
– Mała miss |
reż. Lü Yue | |
| 2007 (20.) |
reż. Eran Kolirin |
– Zakaz parkowania |
– Sztuczki |
– Mój ojciec Gandhi |
reż. Li Jixian | |
| 2008 (21.) |
reż. Siergiej Dworcewoj |
– Tulpan |
– Wróg publiczny numer jeden |
– Aide-toi, le ciel t'aidera |
reż. Jerzy Skolimowski | |
| 2009 (22.) |
reż. Kamen Kalew |
– Wschodnie zabawy |
– Wschodnie zabawy |
– Do ośmiu razy sztuka |
reż. Sebastián Cordero | |
| 2010 (23.) |
reż. Nir Bergman |
– Klucz Sary |
– Fortepian w fabryce |
– Góra Buddy |
reż. Kaneto Shindō | |
| 2011 (24.) |
reż. Éric Toledano i Olivier Nakache |
– Gra |
– Nietykalni |
– Albert Nobbs |
reż. Shuichi Okita | |
| 2012 (25.) |
reż. Lorraine Lévy |
– Inny syn |
– Urodzony przestępca |
– Otchłań |
reż. Kang Yi-kwan | |
| 2013 (26.) |
reż. Lukas Moodysson |
– O koniach i ludziach |
– Żyć i umrzeć w Ordos |
– Opowieści fryzjerskie |
reż. Behnam Behzadi | |
| 2014 (27.) |
reż. Joshua i Ben Safdie |
– Bóg wie co |
– Pod Mocnym Aniołem |
– Blady księżyc |
reż. Kristina Grozewa i Petyr Wyłczanow | |
| 2015 (28.) |
reż. Roberto Berliner |
– Chłód Kalandaru |
– Pole minowe |
– Serce szaleństwa |
reż. Kheiron | |
| 2016 (29.) |
reż. Chris Kraus |
– Nie gap się w mój talerz |
– Pięknie umrzyj |
– Krew Saamów |
reż. Amanda Kernell | |
| 2017 (30.) |
reż. Semih Kaplanoğlu |
– My, umarli |
– Nadciągająca burza |
– Maryline |
reż. Silvia Luzi i Luca Bellino | |
| 2018 (31.) |
reż. Mikhaël Hers |
– Nałóg nadziei |
– Przed mrozem |
– Nałóg nadziei |
reż. Michael Noer | |
| 2019 (32.) |
reż. Frelle Petersen |
– 30 gramów |
– 30 gramów |
– Tylko zwierzęta nie błądzą |
reż. Walentyn Wasjanowicz | |
| 2020 (33.) |
Konkurs odwołany ze względu na pandemię COVID-19. | |||||
| 2021 (34.) |
reż. Kaltrina Krasniqi |
– Poeta |
– Cztery ściany |
– Ten drugi Tom |
reż. Teodora Mihai | |
| 2022 (35.) |
reż. Rodrigo Sorogoyen |
– Bestie |
– Bestie |
– Chile ’76 |
reż. Houman Seyyedi | |
| 2023 (36.) |
reż. Pema Tseden |
– (Nie)normalne pożądanie |
– Roxana |
– Tatami |
reż. Guy Nattiv i Zar Amir Ebrahimi | |
| 2024 (37.) |
reż. Daihachi Yoshida |
– Teki |
– Teki |
– Najeźdźcy |
reż. Iván Gaona | |
Przypisy
- ↑ Tokyo International Film Festival. Japan Travel. [dostęp 2024-04-11]. (ang.).
- ↑ TIFF Closes out 36th Edition with Award Winners from Asia, Pleas for Peace. TIFF, 02.11.2023. [dostęp 2024-04-11]. (ang.).
- ↑ Israeli film wins Tokyo Film Festival prize. BBC News, 01.11.2010. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ Gavin J. Blair: ‘Intimate Grammar’ Wins as Tokyo Festival Closes. "The Hollywood Reporter", 31.10.2010. [dostęp 2025-04-16]. (ang.).
- ↑ Liz Shackleton: ‘Vera Dreams Of The Sea’ wins top prize at Tokyo International Film Festival. Screen Daily, 08.11.2021. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).

