Micromyini

Micromyini
Fabre, Hautier & Douzery, 2015[1]
Ilustracja
Badylarka pospolita (M. minutus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Micromyini

Typ nomenklatoryczny

Plemię: Micromys Dehne, 1841
Rodzaj: Micromys agilis Dehne, 1841 (= Mus minitus Pallas, 1771)

Synonimy

Plemienia:

  • Micromyini: Pagès, Fabre, Chaval, Mortelliti, Nicolas, Wells, Michaux & Lazzari, 2016[2]
Rodzaje i gatunki

Micromys Dehne, 1841[3] – badylarka[4]
11 gatunków (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Micromyini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Plemię obejmuje gatunki występujące w Eurazji[5][6][7].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 48–80 mm, długość ogona 39–72 mm, długość ucha 8–10 mm, długość tylnej stopy 12–16 mm; masa ciała 4–11 g[6][8].

Systematyka

Rodzaj Micromys zdefiniował w 1841 roku niemiecki przyrodnik Johann Friedrich Anton Dehne w publikacji swojego autorstwa o tytule „Micromys agilis, mała mysz, nowy ssak fauny Drezna, z rzędu gryzoni”[3]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) badylarka pospolita (M. minutus).

Etymologia

Micromys: gr. μικρος mikros ‘mały’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[9].

Podział systematyczny

Do plemienia należy jeden rodzaj z następującymi występujące współcześnie gatunkami[10][8][5][4]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[4] Podgatunki[6][5][8][11] Rozmieszczenie geograficzne[6][5][8][11] Podstawowe wymiary[6][8][11][a] Status
IUCN[12]
 Micromys minutus (Pallas, 1771) badylarka pospolita gatunek monotypowy od północnej Hiszpanii i Wielkiej Brytanii na wschód przez Europę, Rosję i Kazachstan do północnej Mongolii, Chińskiej Republiki Ludowej i Japonii; zakres wysokości: do 1700 m n.p.m. DC: 4,8–8 cm
DO: 3,9–7,2 cm
MC: 4–11 g		  LC 
Micromys erythrotis (Blyth, 1856) gatunek monotypowy Indie, środkowa i południowa Chińska Republika Ludowa, Mjanma i Wietnam; zakres wysokości: poniżej 1700 m n.p.m. DC: 5,1–6,5 cm
DO: 6,1–8,2 cm
MC: brak danych		  NE 
Micromys pygmaeus (Milne-Edwards, 1874) gatunek monotypowy endemit Chińskiej Republiki Ludowej (zachodnie Kuejczou, zachodni Syczuan, północno-zachodni Junnan i południowo-wschodni Tybet); zakres wysokości: 1600–3800 m n.p.m. DC: 5,4–7,9 cm
DO: 5,7–8 cm
MC: brak danych		  NE 

Kategorie IUCN:  LC  – gatunek najmniejszej troski;  NE  – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Opisano również gatunki wymarłe[13]:

  • Micromys bendai Van de Weerd, 1979[14] (Grecja; miocen/pliocen)
  • Micromys caesaris Minwer-Barakat, García-Alix, Martín-Suárez & Freudenthal, 2008[15] (Hiszpania; pliocen)
  • Micromys chalceus Storch, 1987[16] (Chińska Republika Ludowa; miocen)
  • Micromys cingulatus Storch & Dahlmann, 1995[17] (Grecja; miocen)
  • Micromys liui Zheng Shaohua, 1993[18] (Chińska Republika Ludowa; plejstocen)
  • Micromys paricioi Mein, Moissenet & Adrover, 1983[19] (Hiszpania; pliocen)
  • Micromys praeminutus Kretzoi, 1959[20] (Węgry; pliocen)
  • Micromys steffensi Van de Weerd, 1979[21] (Grecja; miocen/pliocen)

Uwagi

  1. ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. ↑ P. Fabre, L. Hautier & E.J. Douzery: A synopsis of rodent molecular phylogenetics, systematics and biogeography. W: P.G. Cox & L. Hautier (redaktorzy): Evolution of the Rodents. Cambridge: Cambridge University Press, 2015, s. 38. ISBN 978-1-107-36015-0. (ang.).
  2. ↑ M. Pagès, P.‐H. Fabre, Y. Chaval, A. Mortelliti, V. Nicolas, K. Wells, J,R. Michaux & V. Lazzari. Molecular phylogeny of South‐East Asian arboreal murine rodents. „Zoologica Scripta”. 45 (4), s. 349–364, 2015. DOI: 10.1111/zsc.12161. (ang.).
  3. 1 2 J.F.A. Dehne: Micromys agilis, Kleinmaus, ein neues Säugethier der Fauna von Dresden, aus der Ordnung der Nager. Hoflößnitz: Autor, 1841, s. 1. (niem.).
  4. 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 273. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 813–814. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  7. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Micromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
  8. 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 295. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 422, 1904. (ang.).
  10. ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-04-08]. (ang.).
  11. 1 2 3 Z. Chen, X. Pei, J. Song, W. Song, Z. Shi, K.O. Onditi, Q. Li & X. Jiang. Systematics and evolutionary history of the genus Micromys (Mammalia: Rodentia: Muridae). „Mammalian Biology”. 1 (2), s. 389–403, 2023. DOI: 10.1007/s42991-023-00360-9. (ang.).
  12. ↑ Taxonomy: – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-01-25]. (ang.).
  13. ↑ J.S. Zijlstra, Micromys Dehne, 1841, Hesperomys project (Version 24.9.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2025-01-25] (ang.).
  14. ↑ van de Weerd 1979 ↓, s. 144.
  15. ↑ R. Minwer-Barakat, A. García-Alix, E. Martín-Suárez & M. Freudenthal. Micromys caesaris, a new murid (Rodentia, Mammalia) from the Late Pliocene of the Guadix Basin, southeastern Spain. „Journal of Paleontology”. 82 (2), s. 436, 2008. DOI: 10.1666/06-030.1. (ang.).
  16. ↑ G. Storch. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China.—7. Muridae (Rodentia). „Senckenbergiana lethaea”. 67, s. 401–431, 1987. (ang.).
  17. ↑ G. Storch & T. Dahlmann. The vertebrate locality Maramena (Macedonia, Greece) at the Turolian-Ruscinian Boundary (Neogene). 10. Murinae (Rodentia, Mammalia). „Münchner Geowissenschaftliche Abhandlungen”. Reihe A, Geologie und Paläontologie. 28, s. 121–132, 1995. (ang.).
  18. ↑ 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).
  19. ↑ P. Mein, É. Moissenet & R. Adrover. L’extension et l’âge des formations continentales pliocènes du fossé de Teruel (Espagne). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. Série II. 296, s. 1610, przypis 11, 1983. (fr.).
  20. ↑ M. Kretzoi. Insectivoren, Nagetiere und Lagomorphen der jungstpliozänen Fauna von Csarnóta im Villányer Gebirge (Südungarn). „Vertebrata Hungarica”. 1 (2), s. 243, 1959. (niem.).
  21. ↑ van de Weerd 1979 ↓, s. 142.

Bibliografia

  • A. van de Weerd. Early Ruscinian rodents and lagomorphs (Mammalia) from the lignites near Ptolemais (Macedonia, Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 82 (2), s. 127–170, 1979. (ang.). 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.