Mieczysław Bomba
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice | |
| Krewni i powinowaci |
Zbigniew, Władysław, Kazimierz, Stanisław, Jan (bracia) |
| Odznaczenia | |
 | |
Mieczysław Bomba (ur. 1 stycznia 1906 w Budziwoju[1], zm. 9 czerwca 2008) – polski nauczyciel, działacz ludowy.
Życiorys
Był synem Marii i Antoniego Bomby (1868–1952, działacz chłopski), bratem Zbigniewa, Władysława (1899–1982, kapitan Wojska Polskiego[2]), Kazimierza, Stanisława, Jana[3][1].
Ukończył studia w zakresie historii starożytnej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[3]. Będąc słuchaczem uniwersyteckim w 1925 założył koło Niezależnej Partii Chłopskiej w Budziwoju[4]. Był wśród czołowych rzeszowskich działaczy Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich (rozwiązanego przez władze w 1928) i Stowarzyszenia Esperantystów, poprzez które komuniści docierali do rzemieślników i drobnomieszczaństwa[5]. Później z ramienia Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Polski zajmował się opieką nad rzeszowskimi kołami utworzonej w 1928 partii Zjednoczenie Lewicy Chłopskiej „Samopomoc”[6]. Pracował jako nauczyciel na obszarze Kresów i Kujaw[3]. Był w gronie nauczycieli-aktywistów ZNP, których przeniesiono na niżej sytuowane posady w związku z działalnością związkową[7].
Podczas okupacji niemieckiej w 1943 został aresztowany przez Gestapo, był przetrzymywany w obozach w Pustkowie, Auschwitz-Birkenau i Sachsenhausen, a w 1945 odzyskał wolność[3]. W Pustkowie działał wraz z Ludwikiem Szenbornem i Józefem Tkaczowem w zorganizowanej przez KPP grupie ruchu oporu, która usiłowała ratować więźniów poprzez wywieranie wpływu na funkcjonariuszy obozowych[8]. Od 18 października 1948 do 30 kwietnia 1950 pełnił funkcję starszego lektora w Sekcji II Wydziału Szkolenia Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie[1]. Posługiwał się także tożsamością Mieczysław Budziwojski[1]. Uchwałą Rady Państwa z 14 grudnia 1955 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w pracy społecznej i zawodowej w grupie uhonorowanych działaczy i pracowników rad narodowych z terenu województwa rzeszowskiego[9].
Po wojnie zamieszkał w Krakowie[3]. Zmarł 9 czerwca 2008 w wieku 102 lat[10]. Został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kwatera E-XLVIII-7-10)[10].
Publikacje
Przypisy
- 1 2 3 4 Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Mieczysław Bomba [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2017-12-19].
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- 1 2 3 4 5 Antoni Adamski: Nasze korzenie. nowiny24.pl, 2004-01-23. [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 11.
- ↑ Bonusiak 2001 ↓, s. 505.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 16–17.
- ↑ Kazimierz Mikosz: Wkład nauczycielstwa Rzeszowszczyzny w budowę zrębów Polski Ludowej. W: Ze wspomnień działaczy. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1966, s. 103–159.
- ↑ Tadeusz Kowalski, Obozy hitlerowskie w Polsce południowo-wschodniej 1939–1945, Warszawa: Książka i Wiedza, 1973, s. 146.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 23, poz. 338.
- 1 2 Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Mieczysław Bomba. rakowice.eu. [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Kształtowanie się władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. T. I. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1965, s. 2.
- ↑ Kształtowanie się władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. T. II. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1966, s. 2.
Bibliografia
- Włodzimierz Bonusiak, Życie polityczne, [w:] Feliks Kiryk (red.), Dzieje Rzeszowa, t. 3, Rzeszów: Urząd Miasta Rzeszowa, 2001, s. 477–545, ISBN 83-87799-35-1.
- Tomasz Wiśniewski, Z działalności rewolucyjnej Partii Chłopskiej na Rzeszowszczyźnie (lata 1924–1931), Rzeszów: Wydawnictwo Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie, 1963.