Morze Środkowego Zachodu

Orientacyjny zasięg

Morze Środkowego Zachodu − nazywane także Morzem Kredy lub Północnoamerykańskim Morzem Wewnętrznym było morzem epikontynentalnym powstałym w środkowej części okresu kredowego i trwającym do późnej kredy, dzielącym ówczesny kontynent północnoamerykański na dwie części: Laramidię na zachodzie i Appalachię na wschodzie. Łączyło wody Oceanu Arktycznego z wodami południa obecnego rejonu Zatoki Meksykańskiej[1].

Miało rozmiary około 3200 km w kierunku północ-południe i około 970 km w kierunku wschód-zachód oraz głębokość około 760 m.

Z tego morza znane są bogate fauny[2], na przykład skafitów[3].

Przypisy

  1. ↑ Paleobiogeography of the Cretaceous Western Interior Seaway of North America: the vertebrate evidence. [dostęp 2011-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-25)]. (ang.).
  2. ↑ Léo F. Laporte, Kopalne środowiska naturalne, Antoni Hoffman (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 163.
  3. ↑ NEALE MONKS, Functional morphology, ecology, and evolution of the Scaphitaceae Gill, 1871 (cephalopoda), „Journal of Molluscan Studies”, 66 (2), 2000, s. 205–216, DOI: 10.1093/mollus/66.2.205, ISSN 0260-1230 [dostęp 2025-03-05].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.