Motorówki robocze projektu Delfin
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia |
Stocznia „Ustka” |
| Wejście do służby |
1971–1972 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Okręty w służbie |
2 (stan na 2022 rok) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Długość |
8,5 m |
| Szerokość |
3,2 m |
| Zanurzenie |
0,6 m |
| Napęd |
1 silnik wysokoprężny, 1 śruba, 1 ster |
| Załoga |
2 osoby |
| Uzbrojenie |
brak |
Motorówki robocze projektu Delfin – seria trzech polskich pomocniczych jednostek pływających, motorówek roboczych eksploatowanych przez Marynarkę Wojenną. Jednostki zostały zbudowane w stoczni „Ustka” w Ustce. Dwie pierwsze weszły do służby 8 marca 1971 roku, a trzecia 1 lutego 1972 roku.
Konstrukcja
Motorówki projektu Delfin mają długość całkowitą 8,52 m, szerokość 3,2 m. Wysokość boczna jednostek wynosi 1,3 m, a zanurzenie 0,6 m[1]. Napęd motorówek stanowi 1 silnik wysokoprężny[1] pracujący na jedną śrubę[2]. Manewrowość jednostek zapewnia 1 ster[2]. Konstrukcja kadłuba jednostek wykonana jest z laminatów poliestrowo–szklanych[3]. Na rufie motorówek znajduje się niewielka nadbudówka. Załoga etatowa to 2 osoby[3], ponadto jednostki mogą przewieźć 32 osoby[1]. Motorówki nie posiadają uzbrojenia[1].
Podstawowymi zadaniami stawianymi przed jednostkami są: wykonywanie wszelkiego rodzaju prac mających związek z demagnetyzacją innych okrętów, pomiarami, minimalizacją pól fizycznych innych okrętów oraz przewozem ludzi i ładunków między jednostkami a brzegiem[1][3].
Historia
8 marca 1971 roku wcielono do służby w Marynarce Wojennej dwie pierwsze motorówki projektu Delfin – M-25 i M-26. 1 lutego 1972 roku podniesiono banderę na trzeciej jednostce – M-13. Dwie pierwsze jednostki typu (M-25 i M-26) weszły w skład Poligonu Kontrolno-Pomiarowego Logistyki DMW w Gdyni[3], a trzecia (M-13) została przydzielona do 42 dywizjonu Pomocniczych Jednostek Pływających[3]. 30 czerwca 1989 roku wycofano ze służby motorówkę M-13[1]. W służbie pozostają M-25 i M-26, wchodząc w skład Poligonu Kontrolno-Pomiarowego MW 3. Flotylli Okrętów w Gdyni (stan na 2022 rok)[3][4].
Zestawienie
| nazwa | wejście do
służby |
Przynależność | flotylla | los okrętu |
|---|---|---|---|---|
| M-25 | 8 marca 1971 roku | Poligon Kontrolno-
Pomiarowy MW |
3 Flotylla Okrętów | w służbie |
| M-26 | 8 marca 1971 roku | Poligon Kontrolno-
Pomiarowy MW |
3 Flotylla Okrętów | w służbie |
| M-13 | 1 lutego 1972 roku | 42 dywizjon PJP | 8 Flotylla Obrony | wycofana 1 lutego 1989 roku |
Przypisy
Bibliografia
- Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995. Warszawa: Lampart&Bellona, 1995. ISBN 83-86776-08-0.
- Tomasz Grotnik: Poligon Kontrolno-Pomiarowy Marynarki Wojennej będzie miał nowe łodzie motorowe. zbiam.pl, 2022-04-25. [dostęp 2025-01-06]. (pol.).
- Witold Koszela: Biało-Czerwona Flota, Współczesne Okręty Polskiej Marynarki Wojennej. Oświęcim: Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-8178-020-9.