Myszoskoczka
| Gerbillus | |||
| Desmarest, 1804[1] | |||
Myszoskoczka okularowa (G. cheesmani) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
myszoskoczka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Gerbillus aegyptius Desmarest, 1804 (= Dipus gerbillus Olivier, 1800) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podordzaje i gatunki | |||
| |||
Myszoskoczka[7] (Gerbillus) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na suchych, pustynnych regionach w Afryce, Bliskim i Środkowym Wschodzie[8][9][10].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 51–222 mm, długość ogona 53–180 mm, długość ucha 7–20 mm, długość tylnej stopy 15–38 mm; masa ciała 7–67 g[9][11].
Nazwa zwyczajowa
W przeszłości nazwą „myszoskoczka” określano w Polsce różne gryzonie:
- suwaka tłustego (Meriones crassus) – gatunek myszoskoczki z rodzaju Meriones[12]
- suwaka pustynnego (Meriones meridianus) – gatunek myszoskoczki z rodzaju Meriones[13]
- myszoskoczkę małą (Gerbillus gerbillus) – gatunek myszoskoczki z rodzaju Gerbillus[14][15][12]
Ostatecznie w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” nazwę myszoskoczka przypisano rodzajowi Gerbillus, zaś wspomniane gatunki gryzoni otrzymały odmienne nazwy[7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1804 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest w rozdziale poświęconym klasyfikacji ssaków opublikowanym w „Nowym Słowniku Historii Naturalnej”[1]. Desmarest wymienił trzy gatunki – Dipus canadensis Davies, 1798 (= Dipus Hudsonius E.A.W. Zimmermann, 1780, Gerbillus aegyptius Desmarest, 1804 (= Dipus gerbillus Olivier, 1800) i Dipus pyramidum É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803 (= Dipus pyramidum É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Gerbillus aegyptius Desmarest, 1804 (= Dipus gerbillus Olivier, 1800) (myszoskoczka mała).
Taksonomia
Systematyka rodzaju Gerbillus jest słabo zbadana. W 2010 roku tunezyjscy naukowcy z Laboratoire d'Ecologie Animale: Awatef Abiadh, M’barek Chetoui, Taher Lamine-Cheniti, Ernesto Capanna i Paolo Colangelo, opublikowali wyniki badań filogenetycznych z wykorzystaniem mitochondrialnego genu cytochromu b populacji sześciu gatunków myszoskoczek z rodzaju Gerbillus zamieszkujących na terenie Tunezji. Naukowcy wskazali konieczność rewizji dotychczasowego podziału systematycznego, oraz włączenie do Gerbillus w randze podrodzaju myszoskocz (Dipodillus)[16] – kladu, który funkcjonował dotychczas jako rodzaj w podrodzinie myszoskoczków[17]. Dipodillus obejmuje gatunki zamieszkujące tereny północnej Afryki: myszoskocz okazały (Gerbillus campestris) i myszoskocz krótkoogonowy (Gerbillus simoni)[16].
Gatunkiem bazalnym rodzaju Gerbillus jest G. nanus[16].
Kladogram z zaznaczeniem pozycji filogenetycznej tunezyjskich Gerbillus według Abiadh, Chetoui, Lamine-Cheniti i Capanna (2010)[16]:
| Gerbillus |
| ||||||||||||||||||||||||||||||
Etymologia
- Gerbillus: fr. gerboa lub jerboa ‘myszoskoczek’, od arab. جَرْبُوع jarbū ‘mięśnie grzbietu i lędźwi’; łac. przyrostek zdrabniający -illus[18].
- Dipodillus: rodzaj Dipus E.A.W. Zimmermann, 1780 (skoczek); łac. przyrostek zdrabniający -illus[19]. Gatunek typowy: Lataste wymienił dwa gatunki – Gerbillus campestris Loche, 1867 i Gerbillus simoni Lataste, 1881 – z któreych gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Gerbillus simoni Lataste, 1881.
- Endecapleura i Hendecapleura: gr. ενδεκα endeka ‘jedenaście’; πλευρα pleura ‘żebro’[20]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Gerbillus garamantis Lataste, 1881.
- Monodia: Théodore André Monod (1902–2000), francuski przyrodnik[5]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Monodia mauritaniae Heim de Balsac, 1943.
- Petteromys: Francis Petter (1923–2012), francuski zoolog; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[6]. Gatunek typowy: Meriones dasyurus Wagner, 1842.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki zgrupowane w kilku podrodzajach[8][21][7]:
| Podrodzaj | Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[7] | Podgatunki[9][8][11] | Rozmieszczenie geograficzne[9][8][11] | Podstawowe wymiary[9][11][b] | Status IUCN[22] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hendecapleura | Gerbillus poecilops | Yerbury & O. Thomas, 1895 | myszoskoczka adeńska | gatunek monotypowy | przybrzeżne górzyste regiony w południowo-zachodniej Arabii Saudyjskiej i zachodnim Jemenie | DC: 15–22 cm DO: 7,2–11,5 cm MC: brak danych |
LC | |
| Hendecapleura | ![]() |
Gerbillus henleyi | (de Winton, 1903) | myszoskoczka karłowata | 2 podgatunki | Afryka Północna od Sahary Zachodniej i Maroka na wschód do Egiptu, na południe od Sahary od południowej Mauretanii i północnego Senegalu na wschód do północnego Sudanu, Azja Zachodnia oraz nieregularnie na Półwyspie Arabskim i w Dżibuti | DC: 5,5–7,3 cm DO: 7,3–10,7 cm MC: 8–14 g |
LC |
| Hendecapleura | Gerbillus syrticus | Misonne, 1974 | myszoskoczka piaskowa | gatunek monotypowy | endemit Libii (znany tylko z miejsca typowego w pobliżu Nofilii) | DC: około 5,1 cm DO: około 5,3 cm MC:brak danych |
NE | |
| Hendecapleura | ![]() |
Gerbillus nanus | Blanford, 1875 | myszoskoczka beludżystańska | 4 podgatunki | Egipt (Synaj), Izrael, Jordania, Półwysep Arabski, Irak na wschód do północno-zachodnich Indii; zakres wysokości: 0–1000 m n.p.m. | DC: 7,2–11 cm DO: 8–14,5 cm MC: 14–29 g |
LC |
| Hendecapleura | Gerbillus pusillus | W. Peters, 1878 | myszoskoczka drobna | gatunek monotypowy | Etiopia, półudniowo-wschodni Sudan Południowy, zachodnia Kenia, północno-środkowa Tanzania i południowo-zachodnia Somalia | DC: 5,4–7,7 cm DO: 8,2–11,5 cm MC: brak danych |
LC | |
| Hendecapleura | Gerbillus garamantis | Lataste, 1881 | myszoskoczka algierska | gatunek monotypowy | endemit Algierii (znany tylko z Sidi Roueld (Warkala)) | DC: 7,4–7,8 cm DO: około 11,5 cm MC: brak danych |
NE | |
| Hendecapleura | Gerbillus grobbeni | Klaptocz, 1909 | myszoskoczka plażowa | gatunek monotypowy | endemit Libii (znany tylko z Dernah (Cyrenajka) | DC: około 8,3 cm DO: około 12 cm MC: brak danych |
DD | |
| Hendecapleura | Gerbillus principulus | (O. Thomas & Hinton, 1923) | myszoskoczka przednia | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (znany z 2 pobliskich miejsc w Dżabal Meidob) | DC: około 7,3 cm DO: około 11,5 cm MC: brak danych |
DD | |
| Hendecapleura | ![]() |
Gerbillus watersi | de Winton, 1901 | myszoskoczka samotna | gatunek monotypowy | piaszczysta siedliska w północno-wschodnim Sudanie, południowo-wschodnim Dżibuti i Somalii | DC: 7–9,6 cm DO: 9–12,5 cm MC: 14–20 g |
LC |
| Hendecapleura | Gerbillus brockmani | (O. Thomas, 1910) | myszoskoczka wyżynna | gatunek monotypowy | endemit Somalii (znany tylko z Burco) | DC: 7,1–8,4 cm DO: 10,6–11,7 cm MC: brak danych |
DD | |
| Hendecapleura | Gerbillus muriculus | (O. Thomas & Hinton, 1923) | myszoskoczka darfurska | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (znany tylko z miejsca typowego w północnym Darfurze); zakres wysokości: około 885 m n.p.m. | DC: około 6,5 cm DO: około 8,2 cm MC: brak danych |
DD | |
| Hendecapleura | Gerbillus vivax | (O. Thomas, 1902) | gatunek monotypowy | endemit Libii (Ain Hammam (w pobliżu Sokna) i Sebha) | DC: około 7,5 cm DO: około 10,6 cm MC: brak danych |
NE | ||
| Hendecapleura | Gerbillus amoenus | (de Winton, 1902) | myszoskoczka powabna | gatunek monotypowy | Afryka Północna od Mauretanii na wschód do Egiptu | DC: 7–10,5 cm DO: 9–14,5 cm MC: 11–36 g |
LC | |
| Hendecapleura | Gerbillus mesopotamiae | D.L. Harrison, 1956 | myszoskoczka mezopotamska | gatunek monotypowy | doliny rzek Tygrys, Eufrat i Karun (skrajnie wschodnia Syria, Irak i południowo-zachodni Iran) | DC: 7,5–9,1 cm DO: 8,5–12,1 cm MC: brak danych |
LC | |
| Hendecapleura | Gerbillus famulus | Yerbury & O. Thomas, 1895 | myszoskoczka jemeńska | gatunek monotypowy | endemit Jemenu (skaliste wzgórza z niską roślinnością) | DC: 8,6–10,5 cm DO: 12,8–15 cm MC: 24–38 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus nancillus | O. Thomas & Hinton, 1923 | myszoskoczka prosowa | gatunek monotypowy | rozproszone populacje na sahelijskich sawannach w Senegalu, Mali, Nigrze i Sudanie, także w południowo-wschodnim Egipcie | DC: 5,5–6,9 cm DO: 7,6–8,9 cm MC: 7–11 g |
DD | |
| Gerbillus | Gerbillus cheesmani | O. Thomas, 1919 | myszoskoczka okularowa | 3 podgatunki | Jordania, Półwysep Arabski, Irak i południowy Iran; zakres wysokości: 0–1240 m n.p.m. | DC: 7,4–10,3 cm DO: 9,4–14,6 cm MC: 17–35 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus aquilus | Schlitter & Setzer, 1972 | myszoskoczka śniada | gatunek monotypowy | południowo-wschodni Iran, południowy Afganistan i południowo-zachodni Pakistan (Beludżystan) | DC: 9,4–10,3 cm DO: 12,2–15,1 cm MC: brak danych |
LC | |
| Gerbillus | ![]() |
Gerbillus gerbillus | (Olivier, 1800) | myszoskoczka mała | gatunek monotypowy | Afryka Północna od Maroka i Mauretanii na wschód do Egiptu, północnego Sudanu, południowo-zachodniego Izraela, Palestyny i południowo-zachodniej Jordanii; prawdopodobnie północna Erytrea | DC: 7–10,5 cm DO: 9–13,6 cm MC: 14–35 g |
LC |
| Gerbillus | Gerbillus andersoni | de Winton, 1902 | myszoskoczka wydmowa | 2 podgatunki | przybrzeżna Afryka Północna od Tunezji na wschód do Egiptu, Izraela, Palestyny i zachodniej Jordanii | DC: 7–11,5 cm DO: 9–13,5 cm MC: 16–38 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus nigeriae | O. Thomas & Hinton, 1920 | myszoskoczka sahelska | gatunek monotypowy | zachodnia Mauretania, półncona Senegal, Mali, Nigewr, północne Burkina Faso, północna Nigeria i zachodni Czad | DC: 7,4–10,6 cm DO: 10,4–16 cm MC: 14–43 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus latastei | O. Thomas & Trouessart, 1903 | myszoskoczka włosostopa | gatunek monotypowy | od Hadjeb El Djmel (północno-środkowa Algieria) na wschód przez Tunezję do północnej Libii | DC: 9,8–12 cm DO: 11–14,4 cm MC: 34–50 g |
DD | |
| Gerbillus | Gerbillus hesperinus | Cabrera, 1936 | myszoskoczka marokańska | gatunek monotypowy | endemit Maroka (znany tylko z miejsca typowego w As-Suwajrze) | DC: 9–11,4 cm DO: 9,8–12 cm MC: brak danych |
EN | |
| Gerbillus | Gerbillus hoogstraali | Lay, 1975 | myszoskoczka zwinna | gatunek monotypowy | endemit Maroka (piaszczyste gleby w dolinie Sus | DC: 8–10 cm DO: 10,3–13 cm MC: 22–30 g |
VU | |
| Gerbillus | ![]() |
Gerbillus floweri | O. Thomas, 1919 | myszoskoczka synajska | gatunek monotypowy | obie strony Delty Nilu i półwysep Synaj (północny Egipt), Negew i przybrzeżne równiny (południowy Izrael i Palestyna) | DC: 9,5–13 cm DO: 13–15,8 cm MC: 26–63 g |
LC |
| Gerbillus | ![]() |
Gerbillus pyramidum | (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) | myszoskoczka egipska | 3 podgatunki | Mali i Niger na wschód przez Czad do północnego Sudanu i Egiptu, także zachodnia Mauretania | DC: 10,2–13,5 cm DO: 12,8–18 cm MC: 37–67 g |
LC |
| Gerbillus | Gerbillus acticola | O. Thomas, 1918 | myszoskoczka berberyjska | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (suche przybrzeżne równiny na północnym zachodzie); zakres wysokości: poniżej 1000 m n.p.m. | DC: 9–10,4 cm DO: 12,4–14,2 cm MC: brak danych |
DD | |
| Gerbillus | Gerbillus occiduus | Lay, 1975 | myszoskoczka zachodnia | gatunek monotypowy | endemit Maroka (wybrzeże od 80 km na południowy zachód od Kulmimu na południe od gór Antyatlas do Tarfaii | DC: 7,5–9,9 cm DO: 9,8–12,6 cm MC: brak danych |
DD | |
| Gerbillus | ![]() |
Gerbillus tarabuli | O. Thomas, 1902 | myszoskoczka pustynna | gatunek monotypowy | od południowego Maroka na wschód do północnej Tunezji i środkowej Libii, na południe do północnego Senegalu, Mali (na północ od rzeki Niger) i północno-zachodni Czad | DC: 8,4–11,7 cm DO: 10,7–15,5 cm MC: 19–46 g |
LC |
| Gerbillus | Gerbillus agag | O. Thomas, 1903 | myszoskoczka skąpa | 3 podgatunki | Mali, południowy Niger, północna Nigeria, skrajnie północny Kamerun, zachodnio-środkowy Czad, Sudan, skrajnie południowo-wschodni Sudan Południowy i zachodnia Kenia | DC: 9–13,5 cm DO: 10–14,3 cm MC: 30–34 g |
DD | |
| Gerbillus | Gerbillus pulvinatus | Rhoads, 1896 | myszoskoczka pulchna | gatunek monotypowy | Dżibuti, południowo-zachodnia Etiopia i północno-zachodnia Kenia; być może południowo-wschodni Sudan Południowy | DC: 8,6–10,5 cm DO: 11,8–14,5 cm MC: brak danych |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus dunni | O. Thomas, 1904 | myszoskoczka somalijska | gatunek monotypowy | stepy i suche sawanny w Erytrei, Etiopii, Dżibuti i Somalii | DC: 9,3–10,2 cm DO: 13–14,3 cm MC: 34–41 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus rosalinda | St. Leger, 1929 | myszoskoczka sudańska | gatunek monotypowy | znany z klku miejsc w środkowym Sudanie (obszar Kordofan) i zachodnio-środkowej Somalii | DC: 8,7–10,6 cm DO: 10,5–13 cm MC: 20–35 g |
LC | |
| Gerbillus | Gerbillus gleadowi | J.A. Murray, 1886 | myszoskoczka indyjska | gatunek monotypowy | dolina Indusu w Pakistanie (Pendżab i Sindh) i półncono-zachodnich Indiach (Radżastan i Gudźarat) | DC: 7,5–10,2 cm DO: 11,8–15 cm MC: 20–28 g |
LC | |
| Dipodillus | ![]() |
Gerbillus simoni | Lataste, 1881 | myszoskocz krótkoogonowy | gatunek monotypowy | północno-wschodnie Maroko, północna Algieria, Tunezja, północno-zachodnia i północno-wschodnia Libia i przybrzeżny Egipt (na zachód od Delty Nilu) | DC: 6,9–10,3 cm DO: 5,7–9,6 cm MC: 12–22 g |
LC |
| Dipodillus | Gerbillus maghrebi | Schlitter & Setzer, 1972 | myszoskocz naskalny | gatunek monotypowy | endemit Maroka (między południową częścią gór Rif a górami Atlas Średni) | DC: 10,6–11,9 cm DO: 10,2–11,1 cm MC: 34–58 g |
LC | |
| Dipodillus | Gerbillus dasyurus | (J.A. Wagner, 1842) | myszoskocz arabski | gatunek monotypowy | południowa Turcja, Syria, Liban, Izrael, Palestyna, Jordania, Egipt (Synaj), Irak i Półwysep Arabski; zakres wysokości: 500–2000 m n.p.m. | DC: 7–11 cm DO: 8,5–14 cm MC: 15–35 g |
LC | |
| Dipodillus | ![]() |
Gerbillus campestris | Levaillant, 1857 | myszoskocz okazały | gatunek monotypowy | Afryka Północna (Maroko do Egiptu), rozłączne populacje na Saharze i Subsaharze (północna Mauretania, Mali, Niger, Czad i Sudan) | DC: 9,9–11,2 cm DO: 11,8–15,3 cm MC: 21–38 g |
LC |
| Dipodillus | erbillus rupicola | Granjon, Aniskin, Volobouev & Sicard, 2002 | myszoskocz urwiskowy | gatunek monotypowy | endemit Mali (znany z 2 miejsc na południe od rzeki Niger) | DC: 9,5–10,6 cm DO: 13,6–14,2 cm MC: 31–39 g |
LC | |
| Dipodillus | Gerbillus mackilligini | (O. Thomas, 1904) | myszoskocz nubijski | gatunek monotypowy | suche pustynie od południowo-wschodniego Egiptu i północno-wschodniego Sudanu; zakres wysokości: do 750 m n.p.m. | DC: 7,2–8,6 cm DO: 9,9–13,8 cm MC: brak danych |
LC | |
| Dipodillus | Gerbillus jamesi | D.L. Harrison, 1967 | myszoskocz reliktowy | gatunek monotypowy | endemi Tunezji (znany tylko z miejsca typowego w obszarze pomiędzy Bouficha i Enfidha) | DC: około 7,9 cm DO: około 10,5 cm MC: brak danych |
DD | |
| Dipodillus | Gerbillus somalicus | O. Thomas, 1910 | myszoskocz somalijski | gatunek monotypowy | znany tylko z 2 miejsc Dżibuti i północnej Somalii | DC: 8,2–9 cm DO: 11,2–12,4 cm MC: brak danych |
DD | |
| Dipodillus | Gerbillus lowei | O. Thomas & Hinton, 1923 | myszoskocz darfurski | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (znany tylko z kilku miejsc w Dżabal Marra); zakres wysokości: do 2300 m n.p.m. | DC: 8,9–11,3 cm DO: 14,1–15,8 cm MC: 32–40 g |
DD | |
| Dipodillus | Gerbillus stigmonyx | Heuglin, 1877 | myszoskocz chartumski | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (kilka miejsc wzdłuż Nilu Białego od Chartumu do El Kowy | DC: 8,6–9,5 cm DO: 9,7–10,6 cm MC: brak danych |
DD | |
| Dipodillus | Gerbillus bottai | Lataste, 1882 | myszoskocz nilowy | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (pomiędzy rzekami Nil Biały a Nil Błękitny, na południe od Chartumu) | DC: 8,3–9,2 cm DO: 10,1–11 cm MC: 19–26 g |
DD | |
| Dipodillus | Gerbillus harwoodi | O. Thomas, 1901 | myszoskocz masajski | gatunek monotypowy | południowo-środkowa Kenia i północno-środkowa Tanzania | DC: 6–8,9 cm DO: 8,5–11,2 cm MC: około 14 g |
LC | |
| Incertae sedis | ![]() |
Gerbillus burtoni | F. Cuvier, 1838 | myszoskoczka reliktowa | gatunek monotypowy | endemit Sudanu (obszar Darfuru) | DC: brak danych DO: brak danych MC: brak danych |
DD |
| Incertae sedis | Gerbillus mauritaniae | (Heim de Balsac, 1943) | myszoskoczka mauretańska | gatunek monotypowy | endemit Mauretanii (znany z miejsca typowego w regionie Aoukar) | DC: około 5,5 cm DO: około 7,5 cm MC: brak danych |
NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony, EN – gatunek zagrożony, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również gatunki wymarłe[23]:
- Gerbillus bibersoni Geraads, 1995[24] (Maroko; pliocen)
- Gerbillus abdallahi Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
- Gerbillus grandis Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
- Gerbillus jebileti Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
- Gerbillus minutus Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
- Gerbillus ochrae Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
- Gerbillus robustus Tong Haiyan, 1989[25] (Maroko; plejstocen)[25][26]
Historia ekspansji rodzaju
Pojawienie się rodzaju Gerbillus zbiega się z okresem mioceńsko-plioceńskiej ekspansji afrykańskich suchych biomów[16]. Odkryte kopalne ślady występowania Gerbillus dokumentują rozprzestrzenienie przedstawicieli rodzaju na dużym obszarze: Chińska Republika Ludowa (wczesny plejstocen), Indie (plejstocen), Afryka (środkowy pliocen–wczesny plejstocen). Najstarszym poznanym przodkiem gryzoni z rodzaju był Debruijnimys, którego szczątki datowane na wczesny pliocen odkryto w Hiszpanii, a oceniane na późny pliocen w północnej Afryce[10].
Uwagi
Przypisy
- 1 2 A.G. Desmarest: Tableau Méthodique des Mammifères. W: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Par une société de naturalistes et d’agriculteurs. T. 24. Paris: Chez Deterville, 1804, s. 22. (fr.).
- ↑ F. Lataste. Mammifères nouveaux d’Algérie. „Le Naturaliste”. 1 (64), s. 506, 1881. (fr.).
- ↑ F. Lataste. Mammifères nouveaux d’Algérie. „Le Naturaliste”. 2 (16), s. 127, 1882. (fr.).
- ↑ F. Lataste. Revue systematique des campagnols de Sibéria. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 20, s. 258, 1884. (fr.).
- 1 2 R. Heim de Balsac. Mission Th. MONOD. – Genre nouveau de Rongeur (Gerbillinae) de Mauritanie. „Bulletin du Muséum national d’histoire naturelle”. 2e série. 15, s. 287, 1943. (fr.).
- 1 2 И.Я. Павлинов. Филогения и классификация подсемейства песчанок Gerbillinae. „Бюллетень Московского общества испытателей природы”. Отдел биологический. 87 (2), s. 30, 1982. (ros.).
- 1 2 3 4 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 260–261. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450–454. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 627–640. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Gerbillus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-03].
- 1 2 3 4 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 287–291. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- 1 2 Z. Kraczkiewicz: Ssaki. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne – Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ K. Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1971, s. 218 i 452.
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 208, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
- 1 2 3 4 5 A. Abiadh, M. Chetoui, T. Lamine-Cheniti, E. Capanna i inni. Molecular phylogenetics of the genus Gerbillus (Rodentia, Gerbillinae): Implications for systematics, taxonomy and chromosomal evolution. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 56 (2), s. 513-518, 2010-08. Elsevier. DOI: 10.1016/j.crvi.2010.07.003. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Gerbillinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-03].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 294.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 238.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 258.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-01-15]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Gerbillus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-01-15]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Gerbillus Desmarest, 1804, Hesperomys project (Version 23.2.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-02-25] (ang.).
- ↑ D. Geraads. Rongeurs et insectivores (Mammalia) du Pliocène final de Ahl al Oughlam (Casablanca, Maroc). „Geobios”. 28 (1), s. 104, 1995. DOI: 10.1016/S0016-6995(95)80206-1. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 H. Tong. Origine et évolution des Gerbillidae (Mammalia, Rodentia) en Afrique du Nord. „Mémoires de la Société Géologique de France”. Nouvelle série. 155, s. 1–120, 1989. (fr.).
- 1 2 3 4 5 6 A. Ndiaye, K. Bâ, V. Aniskin, T. Benazzou, P. Chevret, A. Konečný, M. Sembène, C. Tatard, G.J. Kergoat & L. Granjon. Evolutionary systematics and biogeography of endemic gerbils (Rodentia, Muridae) from Morocco: an integrative approach. „Zoologica Scripta”. 41 (1), s. 25, 2011. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2011.00501.x. (ang.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).









