Okręty podwodne typu Argo
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Stocznia |
Cantieri Riuniti dell’Adriatico w Monfalcone koło Triestu |
| Zbudowane |
2 |
| Użytkownicy | |
| Typ następny |
Tritone |
| Uzbrojenie: | |
| 1 działo kal. 100 mm 4 karabiny maszynowe kal. 13,2 mm 6 wyrzutni torped kal. 533 mm | |
| Załoga |
40 (stan w czasie pokoju) oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
794 t |
| • w zanurzeniu |
1018 t |
| Długość |
63,15 m |
| Szerokość |
6,93 m |
| Napęd: | |
| 2 silniki wysokoprężne FIAT o mocy po 750 KM każdy 2 silniki elektryczne o mocy po 400 KM każdy | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Okręty podwodne typu Argo – typ okrętów podwodnych, budowanych początkowo dla Portugalii, w końcowej fazie budowy przejętych przez Regia Marina, w służbie podczas II wojny światowej.
Historia
Stępkę pod dwa okręty podwodne na zamówienie portugalskie położono w stoczni koncernu Cantieri Riuniti dell’Adriatico (C.R.D.A.) w Monfalcone koło Triestu w 1931 roku. Pracę nad ich budową i wyposażeniem postępowały powoli, a w 1935 roku strona portugalska zrezygnowała z przyjęcia okrętów, powołując się na kłopoty finansowe. W związku z tym obie jednostki zostały zaoferowane marynarce włoskiej, która podjęła decyzję o włączeniu okrętów w skład własnej floty. Po niezbędnych zmianach wyposażenia okręty zostały ostatecznie wcielone do służby w 1937 roku, otrzymując nazwy „Argo” i „Velella”.
Po przystąpieniu Włoch do II wojny światowej po stronie państw Osi oba okręty zostały przerzucone na Atlantyk, operując z bazy w Bordeaux (BETASOM). Brały udział w Bitwie o Atlantyk do drugiej połowy 1941 roku, kiedy powróciły na Morze Śródziemne. Tam działały bez większych sukcesów, ponadto z uwagi na poważne awarie silników wysokoprężnych często ulegały awarii. Oba okręty zostały zatopione niemal równocześnie, "Argo" przez własną załogę, "Velella" storpedowany przez okręt podwodny Royal Navy.
Okręty
- „Argo” – zwodowany 24 listopada 1936, w służbie od 31 sierpnia 1937. W czasie działań na Atlantyku poważnie uszkodził kanadyjski niszczyciel HMCS "Saguenay". Zatopiony przez własną załogę dla uniknięcia przejęcia okrętu przez Niemców w macierzystej stoczni w Monfalcone 10 września 1943. Pocięty na złom w 1947.
- „Velella” – zwodowany 18 grudnia 1936, w służbie od 1 września 1937. Zatonął wraz z całą załogą niedaleko Salerno 7 września 1943 roku, storpedowany przez brytyjski okręt podwodny HMS "Shakespeare" typu S.
Bibliografia
- Wojciech Holicki Włoskie okręty podwodne typu Argo, Nowa Technika Wojskowa 04/2005, ISSN 1230-1655
- Regia Marina Italiana. [dostęp 2010-05-03].
_crowned.svg.png)