Omomiłek czerwonawy

Omomiłek czerwonawy
	Cantharis pellucida
	Fabricius, 1792
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis s.str.
Gatunek	omomiłek czerwonawy
Synonimy
	Cantharis cantiata Stephens, 1830; Cantharis mirabilis Dalla Torre, 1880; Cantharis rauterbergi Reitter, 1893; Cantharis baudii Fiori, 1914; Cantharis meridionalis Fiori, 1914; Cantharis obscuripes Everts, 1921; Cantharis croissandeaui Pic, 1927; Cantharis dietzi Roelofs, 1946;
	Cantharis cantiata Stephens, 1830; Cantharis mirabilis Dalla Torre, 1880; Cantharis rauterbergi Reitter, 1893; Cantharis baudii Fiori, 1914; Cantharis meridionalis Fiori, 1914; Cantharis obscuripes Everts, 1921; Cantharis croissandeaui Pic, 1927; Cantharis dietzi Roelofs, 1946;

Omomiłek czerwonawy^[1] (Cantharis pellucida) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Johana Christiana Fabriciusa^[2].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 10 do 13,5 mm, w zarysie smuklejszym niż u omomiłka wiejskiego i szarego. Głowę ma przed oczami pomarańczową, a za oczami czarną; bardzo rzadko trafiają się osobniki z czerwonożółtymi skroniami. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, bardzo słabo zaokrąglonych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych^[3]. Ubarwienie ma zwykle pomarańczowoczerwone, rzadko występuje na nim czarna plamka^[1]. Pokrywy są czarne, u świeżych okazów czasem ze słabym niebieskim odcieniem, w barkach szersze od przedplecza, porośnięte jednorodnym owłosieniem^[3]. Uda są pomarańczowoczerwone, bardzo rzadko bywają przyciemnione. Golenie i stopy przedniej pary są pomarańczowe, rzadko przyciemnione. Golenie i stopy pary środkowej bywają pomarańczowe lub ciemne. Golenie i stopy pary tylnej są zwykle ciemne, a rzadko pomarańczowe^[3].

Ekologia i występowanie

Owad eurytopowy, najczęstszy na pobrzeżach lasów, polanach, w śródpolnych zagajnikach i parkach^[4]^[5], rozmieszczony od nizin po regiel dolny^[5]. Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do sierpnia, ze szczytem pojawu w maju i czerwcu^[4]. Żerują na pyłku, nektarze oraz żywych i martwych owadach^[1].

Gatunek zachodniopalearktyczny. W Europie znany jest z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Austrii, Włoch, Danii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Bułgarii oraz europejskiej części Rosji^[2]. Dalej na wschód występuje w obwodzie tomskim i obwodzie tiumeńskim na zachodzie Syberii^[6]. Północna granica zasięgu osiąga 64° szerokości geograficznej^[4].

Przypisy

1 2 3 Cantharis pellucida – Omomiłek czerwonawy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-29].
1 2 Cantharis pellucida. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-29].
1 2 3 Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-29].
1 2 3 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.
1 2 AntoniA. Kuśka AntoniA., Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995 .
↑ Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.

[insektarium-1] 1 2 3 Cantharis pellucida – Omomiłek czerwonawy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-29].

[fe-2] 1 2 Cantharis pellucida. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-29].

[fhl-3] 1 2 3 Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-29].

[Burakowskietal-4] 1 2 3 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.

[Kuśka-5] 1 2 AntoniA. Kuśka AntoniA., Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995 .

[Kazantsev-6] Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]