Otrębowiec
| Palorus | |||
| Mulsant, 1854 | |||
| Okres istnienia: eocen–dziś | |||
_Figure_27.jpg) Otrębowiec ślepawy, rysunek | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Tenebrioninae | ||
| Plemię |
Palorini | ||
| Rodzaj |
otrębowiec | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Hypophloeus depressus Fabricius, 1790 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Otrębowiec (Palorus) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.
Morfologia i zasięg
.png)
Chrząszcze o wydłużonym, stosunkowo płaskim, przypominającym trojszyki ciele długości najwyżej kilku mm. Ubarwienie mają rdzawobrązowe do ciemnobrązowego[1][2]. Oskórek zwykle jest błyszczący[2], porośnięty niemal niewidocznym, bardzo krótkim owłosieniem. Głowa ma wyraźne wgłębienie między czołem a nadustkiem i policzkami[1]. Czułki są krótkie, ku tyłowi sięgające co najwyżej do połowy długości przedplecza, zbudowane z krótkich, ku szczytowi coraz szerszych członów, pozbawione wyodrębnionej buławki[1][2]. Przedplecze jest mniej więcej kwadratowe, nieznacznie ku przodowi rozszerzone[2], najszersze u przedniej krawędzi, o krawędziach bocznych i tylnej wyraźnie obrzeżonych listewką[1][2]. Pokrywy mają ostre kąty barkowe[1], wyraźnie, drobno punktowane rzędy[1][2] oraz słabo sklepione międzyrzędy[2]. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone[1]. Krótkie odnóża mają pozbawione guzków i ząbków uda i golenie[2] oraz silne pazurki na szczytach stóp[1].
Rodzaj współcześnie kosmopolityczny. Z Palearktyki wykazano 11 gatunków[3]. W Europie, w tym w Polsce stwierdzono trzy gatunki (czarnuchowate Polski)[2][3].
Taksonomia i ewolucja
Takson ten wprowadził Étienne Mulsant w randze podrodzaju w obrębie rodzaju Hypophlaeus. Autor ów umieścił w nim tylko jeden gatunek, H. depressus[4]. Współcześnie Palorus klasyfikowany jest jako odrębny rodzaj z ponad 20 opisanymi gatunkami[5]:
- Palorus andrewesi Blair, 1930
- Palorus austrinus Champion, 1896
- Palorus borneensis Grimm, 2016
- Palorus cerylonoides (Pascoe, 1863)
- Palorus depressus (Fabricius, 1790)
- Palorus euphorbiae (Wollaston, 1862)
- Palorus ficicola (Wollaston, 1867)
- Palorus fuhoshoanus Kaszab, 1941
- Palorus genalis Blair, 1930
- Palorus ghanensis Halstead, 1972
- Palorus glabratus (Gerstaecker, 1871)
- Palorus grossi Halstead, 1967
- Palorus halsteadi Bremer, 1985
- Palorus intermedius Halstead, 1967
- Palorus laxipunctus Fauvel, 1904
- Palorus mahenus Gebien, 1922
- Palorus neboissi Halstead, 1967
- †Palorus platycotyloides Alekseev et Nabozhenko, 2017
- Palorus ratzeburgi (Wissmann, 1848)
- Palorus reticulatus Halstead, 1967
- Palorus shoreae Blair, 1930
- Palorus sinuaticollis Blair, 1930
- Palorus subdepressus (Wollaston, 1868)
- Palorus upoluensis Blair, 1928
Zapis kopalny taksonu sięga eocenu – z epoki tej pochodzi inkluzja P. platycotyloides w bursztynie bałtyckim, odnaleziona na terenie obwodu królewieckiego[6].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 91 Czarnuchowate – Tenebrionidae, Boridae. Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1991, s. 81-83.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Vladimir Novák: Beetles of the family Tenebrionidae of Central Europe. Praga: Academia, 2014, s. 279-282, seria: Zoological Keys.
- 1 2 I. Löbl, A. Smetana: Catalogue of Palearctic Coleoptera. Vol. 5: Tenebrionoidea. Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2008, s. 276. ISBN 87-88757-84-6.
- ↑ E. Mulsant: Histoire naturelle des coléoptères de France. latigènes. Paris: L. Maison, 1854, s. 250.
- ↑ genus Palorus Mulsant, 1854. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-03-09].
- ↑ Vitaly I. Alekseev, Maxim V. Nabozhenko. Palorus platycotyloides sp. n., the Second Fossil Representative of the Tribe Palorini (Coleoptera: Tenebrionidae) from Baltic Amber. „Acta Zoologica Bulgarica”. 69 (2), s. 167-170, 2017.