Palorus depressus
| Palorus depressus | |||
| (Fabricius, 1790) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Tenebrioninae | ||
| Plemię |
Palorini | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Palorus depressus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Palorus depressus – gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Hypophloeus depressus[1]. W 1854 roku Étienne Mulsant umieścił go w nowym podrodzaju Hypophlaeus (Palorus)[2], który później podniesiono do rangi osobnego rodzaju[1].
Morfologia
Chrząszcz o wydłużonym, dość płaskim ciele[3] długości od 2,5[4][3] do 3 mm. Ubarwienie ma brązowe, nieznacznie połyskujące[3].
Głowa jest w zarysie kwadratowa, pośrodku punktowana drobno i gęsto. Trochę wypukły[4], niepunktowany nadustek[3] ma niewyciętą przednią krawędź[4], do której dochodzą dwa podłużne, ukośne wgłębienia[4][3], dzielące głowę na trzy równomierne części[3]. Policzki są krótsze i węższe niż u P. subdepressus i występami dochodzą tylko do przednich krawędzi oczu, nie zasłaniają więc ich[4][3]. Na czole obecny jest kwadratowy wcisk[3].
Przedplecze jest w zarysie prawie kwadratowe, nieznacznie ku przodowi rozszerzone[3], matowe, pokryte mocnymi punktami oddalonymi od siebie na dystanse mniejsze niż średnice. Krawędzie boczne i tylna są wyraźnie obrzeżone listewką[4][3]. Pokrywy są najszersze pośrodku długości, słabo połyskujące, o płaskich, niepunktowanych lub bardzo drobno punktowanych międzyrzędach[4].
Ekologia i występowanie
W warunkach naturalnych owad saproksyliczny, bytujący pod murszejącą korą, w butwiejącym drewnie i w próchnowiskach drzew liściastych, a rzadko iglastych, a także w owocnikach grzybów nadrzewnych[5][4][3] wyrastających na starych dębach, topolach i wierzbach[4] oraz w gniazdach mrówek z rodzajów Formica i Lasius[3]. W warunkach synantropijnych spotykany jest w magazynach, młynach, piekarniach i innych pomieszczeniach ludzkich w zaniedbanych zapasach przetworów zbożowych[5][4]. We wspomnianych siedliskach żyją zarówno larwy, jak i postacie dorosłe[3].
Gatunek znany z krain palearktycznej i orientalnej. W tej pierwszej podawany jest z Hiszpanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Albanii, Grecji, Egiptu, anatolijskiej części Turcji, Kazachstanu, Tadżykistanu, Japonii i Tajwanu[1][3].
Przypisy
- 1 2 3 I. Löbl, A. Smetana: Catalogue of Palearctic Coleoptera. Vol. 5: Tenebrionoidea. Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2008, s. 276. ISBN 87-88757-84-6.
- ↑ E. Mulsant: Histoire naturelle des coléoptères de France. latigènes. Paris: L. Maison, 1854, s. 250.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Vladimir Novák: Beetles of the family Tenebrionidae of Central Europe. Praga: Academia, 2014, s. 279-282, seria: Zoological Keys.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 91 Czarnuchowate – Tenebrionidae, Boridae. Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1991, s. 81-83.
- 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3. „Katalog Fauny Polski”. 23 (14), 1987.