Palorus depressus

Palorus depressus
(Fabricius, 1790)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

czarnuchy

Rodzina

czarnuchowate

Podrodzina

Tenebrioninae

Plemię

Palorini

Rodzaj

otrębowiec

Gatunek

Palorus depressus

Synonimy
  • Hypophloeus depressus Fabricius, 1790
  • Ips unicolor Olivier, 1790
  • Caenocorse formiceticola Münster, 1928

Palorus depressusgatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Hypophloeus depressus[1]. W 1854 roku Étienne Mulsant umieścił go w nowym podrodzaju Hypophlaeus (Palorus)[2], który później podniesiono do rangi osobnego rodzaju[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym, dość płaskim ciele[3] długości od 2,5[4][3] do 3 mm. Ubarwienie ma brązowe, nieznacznie połyskujące[3].

Głowa jest w zarysie kwadratowa, pośrodku punktowana drobno i gęsto. Trochę wypukły[4], niepunktowany nadustek[3] ma niewyciętą przednią krawędź[4], do której dochodzą dwa podłużne, ukośne wgłębienia[4][3], dzielące głowę na trzy równomierne części[3]. Policzki są krótsze i węższe niż u P. subdepressus i występami dochodzą tylko do przednich krawędzi oczu, nie zasłaniają więc ich[4][3]. Na czole obecny jest kwadratowy wcisk[3].

Przedplecze jest w zarysie prawie kwadratowe, nieznacznie ku przodowi rozszerzone[3], matowe, pokryte mocnymi punktami oddalonymi od siebie na dystanse mniejsze niż średnice. Krawędzie boczne i tylna są wyraźnie obrzeżone listewką[4][3]. Pokrywy są najszersze pośrodku długości, słabo połyskujące, o płaskich, niepunktowanych lub bardzo drobno punktowanych międzyrzędach[4].

Ekologia i występowanie

W warunkach naturalnych owad saproksyliczny, bytujący pod murszejącą korą, w butwiejącym drewnie i w próchnowiskach drzew liściastych, a rzadko iglastych, a także w owocnikach grzybów nadrzewnych[5][4][3] wyrastających na starych dębach, topolach i wierzbach[4] oraz w gniazdach mrówek z rodzajów Formica i Lasius[3]. W warunkach synantropijnych spotykany jest w magazynach, młynach, piekarniach i innych pomieszczeniach ludzkich w zaniedbanych zapasach przetworów zbożowych[5][4]. We wspomnianych siedliskach żyją zarówno larwy, jak i postacie dorosłe[3].

Gatunek znany z krain palearktycznej i orientalnej. W tej pierwszej podawany jest z Hiszpanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Albanii, Grecji, Egiptu, anatolijskiej części Turcji, Kazachstanu, Tadżykistanu, Japonii i Tajwanu[1][3].

Przypisy

  1. 1 2 3 I. Löbl, A. Smetana: Catalogue of Palearctic Coleoptera. Vol. 5: Tenebrionoidea. Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2008, s. 276. ISBN 87-88757-84-6.
  2. E. Mulsant: Histoire naturelle des coléoptères de France. latigènes. Paris: L. Maison, 1854, s. 250.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Vladimir Novák: Beetles of the family Tenebrionidae of Central Europe. Praga: Academia, 2014, s. 279-282, seria: Zoological Keys.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 91 Czarnuchowate – Tenebrionidae, Boridae. Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1991, s. 81-83.
  5. 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3. „Katalog Fauny Polski”. 23 (14), 1987.