Palorus subdepressus

Palorus subdepressus
(Wollaston, 1864)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

czarnuchy

Rodzina

czarnuchowate

Podrodzina

Tenebrioninae

Plemię

Palorini

Rodzaj

otrębowiec

Gatunek

Palorus subdepressus

Synonimy
  • Hypophloeus subdepressus Wollaston, 1864
  • Palorus bifoveolatus Baudi di Selve, 1876

Palorus subdepressusgatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1864 roku przez Thomasa Vernona Wollastona pod nazwą Hypophloeus subdepressus[1][2]. Miejsce typowe znajduje się na Wyspach Kanaryjskich[1][3].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym, dość płaskim ciele długości od 2,8 do 3 mm[4][5]. Ubarwienie ma błyszcząco rdzawobrązowe[5].

Głowa jest w zarysie prostokątna, równomiernie i drobno punktowana[4], między punktami drobno marszczona[5], pośrodku lekko wypukła, o trochę z przodu wyciętym nadustku[4] i bardzo dużych, szerokich policzkach z występami częściowo zakrywającymi oczy[4][5]; policzki od nadustka odgraniczają podłużne wgłębienia[4].

Przedplecze jest w zarysie prawie kwadratowe, nieznacznie ku przodowi rozszerzone[5], o wyraźnym, choć drobnym punktowaniu i drobnej[4], marszczonej mikrorzeźbie[5]. Krawędzie boczne i tylna są wyraźnie obrzeżone listewką[4][5]. Pokrywy są najszersze w części przedniej. Międzyrzędy są płaskawe z bardzo drobnym punktowaniem, lepiej zaznaczonym na bokach pokryw[4].

Ekologia i występowanie

W warunkach naturalnych owad saproksyliczny, bytujący pod przegrzybiałą korą drzew, w owocnikach grzybów nadrzewnych i w stertach martwej materii roślinnej[5][4]. W warunkach synantropijnych zamieszkuje magazyny i silosy zbożowe, młyny, sklepy i zaniedbane spiżarnie, gdzie przechodzi rozwój w produktach spożywczych zaatakowanych już przez inne owady, głównie w mące i produktach zbożowych[3][5]. Chrząszcz ten jest drapieżnikiem i w produktach spożywczych poluje na larwy i poczwarki szkodników[4].

Gatunek wskutek rozwlekania z produktami spożywczymi współcześnie kosmopolityczny, ale pierwotnie przypuszczalnie nearktyczny[3]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Malty, Danii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Grecji, w palearktycznej Afryce z Azorów, Wysp Kanaryjskich, Madery, Maroka, Tunezji, Libii i Egiptu, a w palearktycznej Azji z anatolijskiej części Turcji, Syrii, Izraela, Jemenu, Gruzji, Kazachstanu, Turkmenistanu, Afganistanu, Nepalu, dalekowschodniej części Rosji, Mongolii, Chin, Japonii i Tajwanu[2][5]. W Polsce po raz pierwszy odnotowany w 1981 roku[3].

Przypisy

  1. 1 2 T.V. Wollaston: Catalogue of the coleopterous insects of the Canaries in the collection of the British Museum. London: The Trustees of the British Museum, 1864, s. 499.
  2. 1 2 I. Löbl, A. Smetana: Catalogue of Palearctic Coleoptera. Vol. 5: Tenebrionoidea. Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2008, s. 276. ISBN 87-88757-84-6.
  3. 1 2 3 4 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Uzupełnienia tomów 2-21. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (22), 2000.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 91 Czarnuchowate – Tenebrionidae, Boridae. Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1991, s. 81-83.
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Vladimir Novák: Beetles of the family Tenebrionidae of Central Europe. Praga: Academia, 2014, s. 279-282, seria: Zoological Keys.