Otto Rasch
 Otto Rasch podczas procesów norymberskich | |
 SS-Brigadeführer | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 listopada 1948[1] |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
dowódca Einsatzgruppe C |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.svg.png){kind=small}
Otto Emil Rasch (ur. 7 grudnia 1891 we Friedrichsruh, zm. 1 listopada 1948 w Wehrstedt) – niemiecki prawnik, funkcjonariusz SS w stopniu SS-Oberführera, członek NSDAP i kierownik struktur SiPo i SD, zbrodniarz wojenny, SS-Brigadeführer i dowódca Einsatzgruppe C[1]. Odpowiedzialny m.in. za działania Einsatzgruppen podczas operacji „Barbarossa”, w tym za masowe zbrodnie na ludności żydowskiej na terenie Ukrainy. Dowodził m.in. atakiem grupy upozorowanych „polskich rebeliantów” na leśniczówkę w Pitschen (obecnie Byczyna) w przeddzień wybuchu II wojny światowej[1].
Życiorys
Pochodził z Prus Wschodnich. Urodził się w Friedrichsruh (dziś to Aumühle) 7 grudnia 1891 roku[1]. Podczas I wojny światowej służył w Cesarskiej Marynarce Wojennej Niemiec[1].
Po zakończeniu służby wojskowej, w latach 1918–1923 studiował na kilku uniwersytetach i ukończył dwa kierunki studiów doktoranckich[1]. Uzyskał tytuły doktora z dziedziny prawa i stosunków politycznych. Następnie pracował w zawodzie prawniczym.
W 1931 roku wstąpił do NSDAP, a dwa lata później do SS[1]. Należał także do SD.
Początkowo działał w administracji lokalnej – był burmistrzem Radeberga, a od 1936 roku także Wittenberga. W 1937 roku rozpoczął pracę w strukturach Sicherheitsdienst i objął kierownictwo Gestapo we Frankfurcie nad Menem, a następnie w Linz (Austria). W 1939 roku pełnił funkcje kierownicze w Sipo i SD kolejno w Kassel (luty–maj), Pradze (maj–czerwiec), ponownie w Linzu (czerwiec–październik), a następnie w Königsbergu, gdzie pozostał do listopada 1941 roku [1].
Po ataku III Rzeszy na Polskę w 1939 roku w randze SS-Oberfürera był dowódcą komanda policji bezpieczeństwa w ramach Einsatzgruppe zur besonderen Verwendung (grupy operacyjnej do zadań specjalnych), działającej na terenach Górnego Śląska, Małopolski i Podkarpacia.
Po ataku III Rzeszy na ZSRR od czerwca do października 1941 roku Rasch dowodził Einsatzgruppe C, mobilną jednostką SD, która została przydzielona do Grupy Armii „Południe” i działała na terenie Ukrainie[1]. Rasch był odpowiedzialny za masowe mordy na ukraińskich Żydach, Cyganach i innych przedstawicielach ludności cywilnej ZSRR. Pod jego nadzorem podległe mu oddziały przeprowadziły wielką masakrę kijowskich Żydów w Babim Jarze we wrześniu 1941 roku, w której zginęło 33 771 osób[2]. Łącznie do 20 października 1941 roku Rascha Einsatzgruppe C zamordowała około 80 tysięcy ludzi[1].
Po zakończeniu działalności Einsatzgruppe Rasch objął stanowisko dowódcy Sipo i SD w dystrykcie kijowskim. W kwietniu 1942 roku zakończył karierę w aparacie bezpieczeństwa i przeszedł do sektora cywilnego i w latach 1942–1945 piastował stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa naftowego Kontinentale Öl[3].
Po wojnie, w 1945 roku, Rasch został schwytany przez aliantów i oskarżony o zbrodnie wojenne. Został postawiony przed amerykańskim trybunałem wojskowym w procesie Einsatzgruppen (jeden z procesów norymberskich). 5 lutego 1948 roku postępowanie wobec niego zostało umorzone z powodu choroby Parkinsona. Otto Rasch zmarł 1 listopada 1948 roku w Wehrstedt[1][4][5].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Whitehead 2008 ↓, s. 7.
- ↑ Rhodes 2002 ↓, s. 223.
- ↑ Zenter i Bedürftig 1991 ↓, s. 754.
- ↑ Earl 2009 ↓, s. 9–10.
- ↑ Spiess i Lichtenstein 1990 ↓, s. 19.
Bibliografia
- Hilary Earl: The Nuremberg SS-Einsatzgruppen Trial, 1945–1958: Atrocity, Law, and History. Cambridge: Cambridge University Press, 2009. ISBN 978-0-521-45608-1. (ang.).
- Rivhard Rhodes: Masters of Death: The SS-Einsatzgruppen and the Invention of the Holocaust. New York:: Alfred A. Knopf, 2002. ISBN 0-375-40900-9. (ang.).
- Alfred Spiess, Heiner Lichtenstein: Akcja "Tannenberg": pretekst do rozpętania II wojny światowej. Barbara Floriańczyk (tłum.). Wyd. Wydanie I. Warszawa: "Bellona", 1990. ISBN 978-83-11-07845-1.
- Dennis Whitehead. The Gleiwitz Incident. „After the Battle”, s. 2–23, 2008. Old Harlow: Battle of Britain International Ltd. ISSN 0306-1540. (ang.).
- Christian Zenter, Friedemann Bedürftig: Encyclopedia of the Third Reich. New York: Macmillan, 1991. ISBN 0-02-897502-2. (ang.).