Pałac Butrymowiczów w Pińsku

pałac Butrymowiczów
Zabytek: nr rej. 112Г000539
Ilustracja
Widok pałacu
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Miejscowość

Pińsk

Adres

ulica Lenina 42

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok, klasycyzm

Architekt

Karol Schildhaus

Fundator

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kondygnacje

1

Rozpoczęcie budowy

1784

Ukończenie budowy

1790

Pierwszy właściciel

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kolejni właściciele

Ordowie, Skirmunttowie

Położenie na mapie Pińska
Mapa konturowa Pińska, na dole po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole nieco na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Ziemia52°06′51,68″N 26°06′45,06″E/52,114356 26,112517

Pałac Butrymowiczów[1] (także: Mur[2]; biał. Палац Бутрымовічаў) – pałac w Pińsku, należący do rodziny Butrymowiczów, zbudowany w II połowie XVIII wieku, obecnie zabytek położony przy ul. Lenina.

Historia

Został zaprojektowany przez wileńskiego architekta Karola Schildhausa dla sędziego grodzkiego z Grodna i starosty pińskiego Mateusza Butrymowicza. W uroczystości wbudowania kamienia węgielnego wziął w 1784 udział wizytujący Polesie król Stanisław August Poniatowski. Budowę ukończono w 1790, na trzy lata przed zajęciem Pińska przez wojska rosyjskie.

Po śmierci Mateusza Butrymowicza pałac odziedziczyła jego córka Józefa zamężna z Michałem Ordą (ojcem Napoleona), później własność przeszła na Hortensję z Ordów zamężną Skirmuntt, po czym do lat trzydziestych XX wieku znajdowała się w rękach tej rodziny.

Artykuł Romana Skirmunta Panie z Muru w gazecie „Słowo” (Nr 127, 1934 r.)

Wnuczką Hortensji Skirmunttowej była znana publicystka kresowa Konstancja Skirmuntt. Zapisała ona pałac w testamencie lokalnym księżom, którzy przejęli go w 1933. Po II wojnie światowej w budynku znajdował się Dom Pionierów. W latach 2007–2009 obiekt przeszedł renowację i został uroczyście oddany do użytkowania.

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
  2. ↑ Przez długi czas obiekt nazywany był murem, ponieważ wyłączywszy świątynie miejskie był jedyną budowlą murowaną w Pińsku

Bibliografia

  • Zbigniew Hauser, Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Wydawnictwo „Burchard Edition”, 2005, ISBN 83-87654-25-6, OCLC 63010349.
  • Grzegorz Rąkowski, Polesia czar, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2001, ISBN 83-85557-92-X

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.