Panna (potok)

Panna
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Potok
Długość 14 km
Źródło
Miejsce północny stok Jałowej Kiczery
Wysokość

ok. 540 m n.p.m.

Współrzędne

49°23′30″N 21°44′51″E/49,391667 21,747500

Ujście
Recypient rzeka Jasiołka
Wysokość

365 m n.p.m.

Współrzędne

49°29′33″N 21°42′53″E/49,492500 21,714722

Położenie na mapie gminy Dukla
Mapa konturowa gminy Dukla, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Panna (też: Sołotwina, lokalnie: Sołotwyna) – duży, zasobny w wodę potok w Beskidzie Niskim, lewobrzeżny dopływ Jasiołki. Długość ok. 14 km.

Źródła na wysokości ok. 540 m n.p.m. pod głównym grzbietem wododziałowym Karpat, pomiędzy szczytami Kiczera (Klepke, 670 m n.p.m., na wschodzie) i Jałowa Kiczera (na zachodzie). Spływa początkowo w kierunku północno-zachodnim przez Zyndranową, poniżej której przyjmuje swój pierwszy duży dopływ (lewobrzeżny) – potok Ostresz spod Przełęczy Dukielskiej. W Tylawie, w której przyjmuje największy dopływ (również lewobrzeżny), potok Mszankę, skręca ku północy. Uchodzi do Jasiołki na wys. ok. 365 m n.p.m., mniej więcej w połowie drogi między Tylawą i Trzcianą.

Górny bieg potoku na niektórych dawniejszych mapach turystycznych[1] nosił bałamutną nazwę Nisko, będącą zniekształceniem używanej przez miejscowych Łemków nazwy Mistky, czyli "Mostki"[2].

Zobacz też

Bibliografia

  • Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
  • Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;
  • Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.

Przypisy

  1. ↑ np. mapa Beskid Niski i Pogórze 1:125 000, wyd. PPWK Warszawa 1979
  2. ↑ Krukar Wojciech: Wybrane nazwy topograficzne na mapach Łemkowszczyzny wschodniej, w: "Magury" 92, s. 41, ISBN 83-85141-09-X

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.