Parafia św. Katarzyny Panny i Męczennicy w Złotogłowicach
![]() kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
Złotogłowice 171 |
| Data powołania |
1921 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół |
Kościół pw. św. Katarzyny Panny i Męczennicy w Złotogłowicach |
| Filie |
Hanuszów, pw. NMP Królowej Polski |
| Nadzór |
diecezja |
| Proboszcz |
ks. Norbert Antoni Małecki |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Nysa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa opolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu nyskiego ![]() | |
Parafia św. Katarzyny Panny i Męczennicy w Złotogłowicach – rzymskokatolicka parafia położona w metropolii katowickiej, diecezji opolskiej, w dekanacie nyskim.
Charakterystyka
Parafia św. Katarzyny Panny i Męczennicy w Złotogłowicach obejmuje swoim zasięgiem terytorium dwóch wsi: Złotogłowic i Hanuszowa. Na jej terytorium zamieszkuje obecnie około 830 wiernych.
Historia
Złotogłowice pojawiają się po raz pierwszy na karatach historii na początku XIV wieku. We wsi istniała parafia katolicka, która figurowała w rejestrze dziesięcin z 1335 roku. Dowiadujemy się z niego, że wchodziła ona wówczas w skład archiprezbiteratu nyskiego. W późniejszym okresie została ona zdegradowana do rangi filii parafii św. Jakuba w Nysie. W 1638 r. w Złotogłowicah ponownie przywrócono osobną parafię, jednak w 1810 ponownie ją zlikwidowano.
Ostatecznie 30 stycznia 1921 r. decyzją ordynariusza wrocławskiego, kard. Adolfa Bertrama przywrócono we wsi osobną parafię. Po zakończeniu II wojny światowej parafia znalazła się w granicach Polski i nowo powstałej diecezji opolskiej.
Proboszczowie (po 1945 r.)
| L.p. | Imię i nazwisko |
|---|---|
| 1 | ks. Herman Drather |
| 2 | ks. Franciszek Bardzik |
| 3 | ks. Augustyn Potempa |
| 4 | ks. Norbert Waler |
| 5 | ks. Jan Krzanowski |
| 6 | ks. Stanisław Zapart |
| 7 | ks. Piotr Popanda |
| 8 | ks. Norbert Małecki |
Kościół
Obecny kościół parafialny pochodzi z 1904 r. i powstał na miejscu starszego rozebranego na początku XX wieku.
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red, M. Staffy, t. 21, Wrocław 2008.

_location_map.png)


