Paul Blair

Paul Blair
Paul L. D. Blair
Ilustracja
środkowozapolowy
Pełne imię i nazwisko

Paul L. D. Blair

Pseudonim

Motormouth

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1944
Cushing

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 2013
Pikesville

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

9 września 1964

Ostatni występ

20 czerwca 1980

Statystyki
Średnia uderzeń

0,250

Home runy

134

Uderzenia

1513

RBI

620

Kariera klubowa
Lata Kluby
1964–1976 Baltimore Orioles
1977–1979 New York Yankees
1979 Cincinnati Reds
1980 New York Yankees

Paul L. D. Blair (ur. 1 lutego 1944, zm. 26 grudnia 2013) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.

Blair w 1961 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Mets i po roku występów w klubach farmerskich tego zespołu, został wybrany w drafcie przez Baltimore Orioles, w którym zadebiutował 9 września 1964 w meczu przeciwko Washington Senators jako pinch runner[1][2]. W 1966 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Orioles pokonali Los Angeles Dodgers 4–0 w serii best-of-seven[3]. Rok później zaliczył najwięcej triple'ów (13) w American League i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę[2]. W 1969 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game[2].

29 kwietnia 1970 w wygranym przez Orioles 18–2 meczu z Chicago White Sox zdobył 3 home runy i zaliczył 6 RBI[4]. W tym samym roku w zwycięskich dla Orioles World Series, w których przeciwnikiem był zespół Cincinnati Reds, zagrał we wszystkich pięciu meczach, uzyskując średnią uderzeń 0,474[4]. 26 sierpnia 1973 w spotkaniu z Kansas City Royals zdobył inside-the-park grand slama[4]. W styczniu 1977 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Yankees[1].

Jako zawodnik Yankees dwukrotnie zdobywał mistrzostwo w 1978 i 1979 roku[4]. W maju 1979 podpisał roczny kontrakt z Cincinnati Reds[4]. W 1980 ponownie został zawodnikiem Yankees, w którym zakończył zawodniczą karierę[1]. W późniejszym okresie był między innymi trenerem drużyny baseballowej na Fordham University i trenerem zapolowych w Houston Astros[4]. W 1984 został uhonorowany w klubowej Hall of Fame zespołu Baltimore Orioles[5].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienieLataŹródło
2× All-Star1969, 1973[2]
8× Gold Glove Award1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975[2]
4× zwycięzca w World Series1966, 1970, 1977, 1978[4]

Przypisy

  1. 1 2 3 Paul Blair Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 Paul Blair Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
  3. ↑ 1966 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Paul Blair Biography. sabr.org. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
  5. ↑ Former Orioles Center Fielder Paul Blair Dies.... foxbaltimore.com. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.